My end
It justifies my means
All I ever do is delay
My every attempt to evade
The end of the road and my end
It justifies my means
All I ever do is delay
My every attempt to evade
THE END OF THE ROAD!
Πέμπτη 29 Απριλίου 2010
Τρίτη 27 Απριλίου 2010
Το να βγειτε στους δρομους δεν αρκει
το να ξυπνησετε πρωι δεν αρκει
το να το σκεφτεστε δεν αρκει
η επανασταση πρεπει να αρχισει την νυχτα
να πνυξει στο αιμα ολους αυτους
και τα παιδια τους
να μασησετε τα ματια τους
και να γλυψετε τα εντερα τους
εως να φιληθείτε στο στομα
η επανασταση πρεπει να αρχισει τωρα
Το να βγειτε στους δρομους δεν αρκει
το να ξυπνησετε πρωι δεν αρκει
το να το σκεφτεστε δεν αρκει
το να ξυπνησετε πρωι δεν αρκει
το να το σκεφτεστε δεν αρκει
η επανασταση πρεπει να αρχισει την νυχτα
να πνυξει στο αιμα ολους αυτους
και τα παιδια τους
να μασησετε τα ματια τους
και να γλυψετε τα εντερα τους
εως να φιληθείτε στο στομα
η επανασταση πρεπει να αρχισει τωρα
Το να βγειτε στους δρομους δεν αρκει
το να ξυπνησετε πρωι δεν αρκει
το να το σκεφτεστε δεν αρκει
ονειρευομαι πως σε εχω απαγαγει
πως σε εχω στο υπογειο μου
και σου ανοιγω το κορμι καθε μερα
απο λιγο
εισαι γεματη πληγες
και κανω ερωτα στις πληγες σου
εσυ φωναζεις
και με γουσταρεις ολο και περισσοτερο
που σου γαμαω τις πληγες
ο τοπος γεμιζει αιματα
και εσυ με θες ολο και πιο πολυ
ειμαι γεματος απο το αιμα σου
και εσυ με θες ολο και πιο πολυ
την τριτη μερα εισαι κρυα
δεν αντεξες
ησουν δεμενη στο υπογειο μου
εκανα ερωτα με τις πληγες σου
ανοιγα το κρεας σου ολο και πιο πολυ
και εσυ φωναζες
εγω συνεχιζα
δεν σταματουσα με τιποτα
οσπου το εβαζα ολο μεσα
ολο μεσα στο κρεας σου
ο τοπος γεμιζε αιματα
σαγαπω
πως σε εχω στο υπογειο μου
και σου ανοιγω το κορμι καθε μερα
απο λιγο
εισαι γεματη πληγες
και κανω ερωτα στις πληγες σου
εσυ φωναζεις
και με γουσταρεις ολο και περισσοτερο
που σου γαμαω τις πληγες
ο τοπος γεμιζει αιματα
και εσυ με θες ολο και πιο πολυ
ειμαι γεματος απο το αιμα σου
και εσυ με θες ολο και πιο πολυ
την τριτη μερα εισαι κρυα
δεν αντεξες
ησουν δεμενη στο υπογειο μου
εκανα ερωτα με τις πληγες σου
ανοιγα το κρεας σου ολο και πιο πολυ
και εσυ φωναζες
εγω συνεχιζα
δεν σταματουσα με τιποτα
οσπου το εβαζα ολο μεσα
ολο μεσα στο κρεας σου
ο τοπος γεμιζε αιματα
σαγαπω
Δευτέρα 26 Απριλίου 2010
αυτο που παρελαβαν οι παππουδες μας
που το βρηκαν ετοιμο
και το γαμησανε ως εκει που δεν παει
μεταφερανε σε μας το μικροβιο τους
μας πιεσαν τα κεφαλια
για να το ριξουμε στους κουμπαρους τους
εβγαλαν τις μαναδες μας στον δρομο
για να ζητησουν λεφτα
για να μας στειλουν να σπουδασουμε
να ζησουμε
μας πηρανε τα ματια
και μας δωσανε μεγαλες τηλεορασεις
μας πηρανε τα αυτια
και μας χαρισαν ομορφα αγορια και γυναικες
που τα λενε ωραια
γαμω το θεο σας
ρε καριοληδες
γαμω το μουνι που σας ξερναγε
σαπιστε
που το βρηκαν ετοιμο
και το γαμησανε ως εκει που δεν παει
μεταφερανε σε μας το μικροβιο τους
μας πιεσαν τα κεφαλια
για να το ριξουμε στους κουμπαρους τους
εβγαλαν τις μαναδες μας στον δρομο
για να ζητησουν λεφτα
για να μας στειλουν να σπουδασουμε
να ζησουμε
μας πηρανε τα ματια
και μας δωσανε μεγαλες τηλεορασεις
μας πηρανε τα αυτια
και μας χαρισαν ομορφα αγορια και γυναικες
που τα λενε ωραια
γαμω το θεο σας
ρε καριοληδες
γαμω το μουνι που σας ξερναγε
σαπιστε
Κυριακή 25 Απριλίου 2010
Παρασκευή 23 Απριλίου 2010
Well... you clean up the dirt, there's just more dirt to clean up tomorrow.
Make the beds, they just have to be made tomorrow.
Wash the dishes, more to wash tomorrow.
Make dinner, it gets eaten, doesn't it?
The world keeps growing, and you feed it. But it doesn't feed you, does it?
But... how much can you take? How much can you take before you snap?
How much can you take?
How much can you take?
Lying on your bed, looking at the ceiling, waiting for something to happen.
And knowing all the time that you were meant for something better. Feeling it. Wanting it.
But... how much can you take? How much can you take? How much can you take before you snap?
How much can you take before you snap?
How much can you take before you snap?
Πέμπτη 22 Απριλίου 2010
Δεν είναι πολύ τραγικό;
Για την υπόλοιπη ζωή μου δεν θα πω σ'αγαπώ σε κανέναν άνθρωπο.
όσο και αν θελω να κρυφτω
οσο και αν θελω να το παλεψω
οσο και αν θελω να μεινω μακρια απ αυτο
απλα δεν μπορω
η ελπιδα φευγει σιγα σιγα
δεν μπορω να κανω τιποτα
ειλικρινα
οι ανθρωποι ειναι σκουπιδια
ειναι τοσο ηλιθιοι
κανεις τα παντα για αυτους
τους δινεις οτι μπορεις
θυσιαζεις τα παντα
και δεν το δειχνεις πως κανεις θυσιες
ετσι απλα για να μην σου την πουνε κιολας
ποια αυτοκριτικη να κανω κυρια μου;
τι μου ζητας να κανω;
εισαι ανωριμη
δεν ασχολουμαι μαζι σου επειδη σε γουσταρω
ασχολουμαι επειδη εισαι ενα δειγμα ανθρωπου που δεν αξιζει
εισαι απο τα πιο αδιαφορα ατομα που γνωρισα ποτε στην ζωη μου
προσπαθουσες συνεχεια να με εντυπωσιασεις
και δεν σκεφτηκες στιγμη
να δειξεις λιγο απο το μεσα σου
να εισαι απλα ο εαυτος σου
πλεον δεν εχω και τις αντοχες να γραφω
βαρεθηκα
βαρεθηκα ολους τους ανθρωπους γυρω μου
ειλικρινα
σας εχω βαρεθει ολους
κανενας δεν που προσφερει τιποτα
και δεν ειμαι σνομπ
απλα κανενας σας δεν με διεγυρει οστε να τον γνωρισω
μα καλα που κρυφτηκαν ολοι;
μονο σκουπιδια ξερει να ξερναει αυτη η κοινωνια;
μονο ζωα που ασχολουνται με το ποδοσφαιρο;
με τα χαρτια;
με το φεισμπουκ;
μονο με αυτα;
μονο ζωα τα οποια ασχολουνται με το πως θα χωσουν το πουλι τους
στο μουνι καποιας με βαμμενα μαλλια;
ολοι νομιζετε πως ειστε εναλλακτικοι
ολοι νομιζετε πως κανετε κατι διαφορετικο απο τους αλλους
ειστε η μαζα
κανενας δεν διαφερει απο κανεναν
ειστε πολυ βαρετοι ανθρωποι
κανετε πολυ φασαρια
ΣΚΑΣΤΕ επιτελους για να μπορεσω να σκεφτω
ΣΚΑΣΤΕ γαμω το θεο σας
ζωα
μπορω να κανω κατι;
μπορω να κανω κατι για να αλλαξω την ζωη ολου αυτου του κοσμου;
και να τον κανω λιγο πιο ενδιαφερων για τα δικα μου μετρα και σταθμα;
ειναι τραγικο
δεν θα πω ποτε σ'αγαπω σε καμια
πραγματικα ειναι τραγικο
θα συνεχισω να ζω
θα συνεχισω να αναπνεω
θα συνεχισω να γερναω
σταματηστε εσεις οι ανθρωποι να ειστε τοσο εγωιστες
σταματηστε σας παρακαλω
ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΘΕΛΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ ΜΑΣ
ΟΤΑΝ Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΤΟ ΘΕΛΩ
ΤΟΤΕ ΤΟ ΘΕΛΩ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ
Για την υπόλοιπη ζωή μου δεν θα πω σ'αγαπώ σε κανέναν άνθρωπο.
όσο και αν θελω να κρυφτω
οσο και αν θελω να το παλεψω
οσο και αν θελω να μεινω μακρια απ αυτο
απλα δεν μπορω
η ελπιδα φευγει σιγα σιγα
δεν μπορω να κανω τιποτα
ειλικρινα
οι ανθρωποι ειναι σκουπιδια
ειναι τοσο ηλιθιοι
κανεις τα παντα για αυτους
τους δινεις οτι μπορεις
θυσιαζεις τα παντα
και δεν το δειχνεις πως κανεις θυσιες
ετσι απλα για να μην σου την πουνε κιολας
ποια αυτοκριτικη να κανω κυρια μου;
τι μου ζητας να κανω;
εισαι ανωριμη
δεν ασχολουμαι μαζι σου επειδη σε γουσταρω
ασχολουμαι επειδη εισαι ενα δειγμα ανθρωπου που δεν αξιζει
εισαι απο τα πιο αδιαφορα ατομα που γνωρισα ποτε στην ζωη μου
προσπαθουσες συνεχεια να με εντυπωσιασεις
και δεν σκεφτηκες στιγμη
να δειξεις λιγο απο το μεσα σου
να εισαι απλα ο εαυτος σου
πλεον δεν εχω και τις αντοχες να γραφω
βαρεθηκα
βαρεθηκα ολους τους ανθρωπους γυρω μου
ειλικρινα
σας εχω βαρεθει ολους
κανενας δεν που προσφερει τιποτα
και δεν ειμαι σνομπ
απλα κανενας σας δεν με διεγυρει οστε να τον γνωρισω
μα καλα που κρυφτηκαν ολοι;
μονο σκουπιδια ξερει να ξερναει αυτη η κοινωνια;
μονο ζωα που ασχολουνται με το ποδοσφαιρο;
με τα χαρτια;
με το φεισμπουκ;
μονο με αυτα;
μονο ζωα τα οποια ασχολουνται με το πως θα χωσουν το πουλι τους
στο μουνι καποιας με βαμμενα μαλλια;
ολοι νομιζετε πως ειστε εναλλακτικοι
ολοι νομιζετε πως κανετε κατι διαφορετικο απο τους αλλους
ειστε η μαζα
κανενας δεν διαφερει απο κανεναν
ειστε πολυ βαρετοι ανθρωποι
κανετε πολυ φασαρια
ΣΚΑΣΤΕ επιτελους για να μπορεσω να σκεφτω
ΣΚΑΣΤΕ γαμω το θεο σας
ζωα
μπορω να κανω κατι;
μπορω να κανω κατι για να αλλαξω την ζωη ολου αυτου του κοσμου;
και να τον κανω λιγο πιο ενδιαφερων για τα δικα μου μετρα και σταθμα;
ειναι τραγικο
δεν θα πω ποτε σ'αγαπω σε καμια
πραγματικα ειναι τραγικο
θα συνεχισω να ζω
θα συνεχισω να αναπνεω
θα συνεχισω να γερναω
σταματηστε εσεις οι ανθρωποι να ειστε τοσο εγωιστες
σταματηστε σας παρακαλω
ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΘΕΛΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ ΜΑΣ
ΟΤΑΝ Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΤΟ ΘΕΛΩ
ΤΟΤΕ ΤΟ ΘΕΛΩ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ
Τρίτη 20 Απριλίου 2010
Δευτέρα 19 Απριλίου 2010
Μα που κρύφτηκαν όλοι αυτοί οι οξυδερκείς άνθρωποι;
Κρύφτηκαν για τα καλά και άφησαν εμας τους μετριους να ατενιζουμε τον γκρίζο ουρανο με την υποσχεση πως καποια μερα θα γεμισουν και παλι σπινθηρες τους εγκεφαλους μας.
Οι υποσχεσεις ειναι πράξεις που τελουνται κατα την ικανοποιηση του εγωισμου ο οποιος μεταμφιεζεται σε συναισθημα.
Κανενα πραγματικο θελω δεν ειναι μεγαλυτερο απο εναν εγωισμο.
Οταν ο εγωισμος κερδιζει το θελω
τοτε το θελω δεν ηταν αρκετο.
Οι αποστασεις μικραινουν.
Το ιδιο και οι μερες.
Το ιδιο και οι ζωες μας.
Το ιδιο και η μνημη μας.
Ξεχναω.
Γιατι ετσι ειμαι εγω.
I’m here with all of my people
Locked up with all of my people
So let me hear you scream if you’re with me.
Κρύφτηκαν για τα καλά και άφησαν εμας τους μετριους να ατενιζουμε τον γκρίζο ουρανο με την υποσχεση πως καποια μερα θα γεμισουν και παλι σπινθηρες τους εγκεφαλους μας.
Οι υποσχεσεις ειναι πράξεις που τελουνται κατα την ικανοποιηση του εγωισμου ο οποιος μεταμφιεζεται σε συναισθημα.
Κανενα πραγματικο θελω δεν ειναι μεγαλυτερο απο εναν εγωισμο.
Οταν ο εγωισμος κερδιζει το θελω
τοτε το θελω δεν ηταν αρκετο.
Οι αποστασεις μικραινουν.
Το ιδιο και οι μερες.
Το ιδιο και οι ζωες μας.
Το ιδιο και η μνημη μας.
Ξεχναω.
Γιατι ετσι ειμαι εγω.
I’m here with all of my people
Locked up with all of my people
So let me hear you scream if you’re with me.
Παρασκευή 16 Απριλίου 2010
Πέμπτη 15 Απριλίου 2010
appliances have gone berserk
i cannot keep up
treading on people's toes
snot-nosed little punk
and i can't face the evening straight
you can offer me escape
houses move and houses speak
if you take me there you'll get relief, relief, relief, relief
and if i'm gonna talk
i just want to talk
please don't interrupt
just sit back and listen
cos i can't face the evening straight
you can offer me escape
houses move and houses speak
if you take me there you'll get relief, relief, relief, relief
relief, relief
i cannot keep up
treading on people's toes
snot-nosed little punk
and i can't face the evening straight
you can offer me escape
houses move and houses speak
if you take me there you'll get relief, relief, relief, relief
and if i'm gonna talk
i just want to talk
please don't interrupt
just sit back and listen
cos i can't face the evening straight
you can offer me escape
houses move and houses speak
if you take me there you'll get relief, relief, relief, relief
relief, relief
Κάποτε
πριν
πολλά πολλά χρόνια
στα καταπράσινα λιβάδια της Ισλανδίας
κατοικούσαν μόνο τεράστιοι γίγαντες
πολλοί από αυτους ήταν ιδιαίτερα φασαριόζει
και το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να περναν καλα
ενας απο αυτους ξενερωνε με την ολη φαση
και εβρισκε τις φωνες τους ενοχλητικες
αποφασισε ενα πρωι να φυγει
και να παει στην αλλη πλευρα του νησιου
να ζησει μονος του
θυμοταν πως ειχε ενα μεγαλο λιβαδι διπλα στην θαλασσα
και πιστευε πως θα ηταν υπεροχα να συνεχισει εκει την ηρεμη ζωη του
τις πρωτες μερες τις περασε ησυχα
κοιτουσε την θαλασσα
ψαρευε
και τα βραδια κοιμοταν νωρις
ενα πρωι καθως πηγαινε στην θαλασσα
κοιτουσε κατω
και προσεξε πως παραλιγο να πατησει ενα σκουληκι
ηταν ενα ωραιο πρασινο σκουλικακι
το οποιο ειχε βγει απο την τρυπα του και κοιτουσε τον γιγαντα
ο γιγαντας το πηρε στα χερια του και το πηρε μαζι του
περασαν μαζι πολλες ημερες
περνουσαν ωραια
ομορφα
ο γιγαντας σιγα σιγα αρχισε να χανει τον εαυτο του
αρχισε να μην ακουει την φωνη της λογικης του
που πολλες φορες
του ελεγε πως το σκουληκι ηθελε να τον εντυπωσιασει
το σκουληκι εκανε διαφορα για να μπορεσει να ειναι μαζι του
και αυτος ηθελε να ειναι μαζι του
στην πορεια δεν ξερω τι εγινε
αλλα ο γιγαντας αφησε το σκουληκι
η το σκουληκι τον γιγαντα;
ειλικρινα δεν ξερω
το σιγουρο ειναι πως ο γιγαντας επεστρεψε στις παλιες του συνηθειες
κοιταει καθε πρωι την θαλασσα
ψαρευει
και κοιμαται νωρις
ο γιγαντας ειναι τρου
το σκουληκι δεν ξερω τι κανει
ο γιγαντας δεν το ξαναειδε ποτε
το μονο που εχει τωρα ο γιγαντας ειναι
τα δυο του ματια
για να κοιταει την θαλασσα
και ξερει πως ειναι τρου
δεν εχει να φοβηθει τπτ
γιατι πιστευει πως
"Ο μεγάλος άνθρωπος ξέρει πότε και σε τι είναι Ανθρωπάκος. Ο Ανθρωπάκος δεν ξέρει ότι είναι ασήμαντος και φοβάται να το μάθει. (Wilhelm Reich)"
πριν
πολλά πολλά χρόνια
στα καταπράσινα λιβάδια της Ισλανδίας
κατοικούσαν μόνο τεράστιοι γίγαντες
πολλοί από αυτους ήταν ιδιαίτερα φασαριόζει
και το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να περναν καλα
ενας απο αυτους ξενερωνε με την ολη φαση
και εβρισκε τις φωνες τους ενοχλητικες
αποφασισε ενα πρωι να φυγει
και να παει στην αλλη πλευρα του νησιου
να ζησει μονος του
θυμοταν πως ειχε ενα μεγαλο λιβαδι διπλα στην θαλασσα
και πιστευε πως θα ηταν υπεροχα να συνεχισει εκει την ηρεμη ζωη του
τις πρωτες μερες τις περασε ησυχα
κοιτουσε την θαλασσα
ψαρευε
και τα βραδια κοιμοταν νωρις
ενα πρωι καθως πηγαινε στην θαλασσα
κοιτουσε κατω
και προσεξε πως παραλιγο να πατησει ενα σκουληκι
ηταν ενα ωραιο πρασινο σκουλικακι
το οποιο ειχε βγει απο την τρυπα του και κοιτουσε τον γιγαντα
ο γιγαντας το πηρε στα χερια του και το πηρε μαζι του
περασαν μαζι πολλες ημερες
περνουσαν ωραια
ομορφα
ο γιγαντας σιγα σιγα αρχισε να χανει τον εαυτο του
αρχισε να μην ακουει την φωνη της λογικης του
που πολλες φορες
του ελεγε πως το σκουληκι ηθελε να τον εντυπωσιασει
το σκουληκι εκανε διαφορα για να μπορεσει να ειναι μαζι του
και αυτος ηθελε να ειναι μαζι του
στην πορεια δεν ξερω τι εγινε
αλλα ο γιγαντας αφησε το σκουληκι
η το σκουληκι τον γιγαντα;
ειλικρινα δεν ξερω
το σιγουρο ειναι πως ο γιγαντας επεστρεψε στις παλιες του συνηθειες
κοιταει καθε πρωι την θαλασσα
ψαρευει
και κοιμαται νωρις
ο γιγαντας ειναι τρου
το σκουληκι δεν ξερω τι κανει
ο γιγαντας δεν το ξαναειδε ποτε
το μονο που εχει τωρα ο γιγαντας ειναι
τα δυο του ματια
για να κοιταει την θαλασσα
και ξερει πως ειναι τρου
δεν εχει να φοβηθει τπτ
γιατι πιστευει πως
"Ο μεγάλος άνθρωπος ξέρει πότε και σε τι είναι Ανθρωπάκος. Ο Ανθρωπάκος δεν ξέρει ότι είναι ασήμαντος και φοβάται να το μάθει. (Wilhelm Reich)"
Είμαι true
smiling
spinning in circles
holding hands
the world is a blur
except when you're standing
dripping wet
completly soaked
no rubberboots
running inside of us
wants to burst out of the shell
wind in
and the smell of your hair
i hit as hard as i can
with my nose
jumping into a puddle
wearing no boots
completely soaked (dripping wet)
wearing no boots
and i get a nosebleed
but i'll always stand up again
(hopelandic)
and i get a nosebleed
but i'll always stand up again
(hopelandic)
Τρίτη 13 Απριλίου 2010
Δευτέρα 12 Απριλίου 2010
A Pretty Good Beginning
Bright Hopes Come True
As We Walk Downtown
Smiling And Laughing Happily
Friendship And Exhaustion Collide
We Celebrate The Day
A Two Year Wait
A Distant Dream Is Born
We Eat And Drink Til We're Full
And Pay For Ourselves
With Everything We Have For The Day
We Sit Down Excited
Listen To Ourselves Play In Rhythm To The Music
No One Seems To Listen
This Is Completely Different
We Lived In Another World
Where We Were Never Invisible
A Few Days Later
We Speak Again
But The Sound Wasn't Good
We Were All In Agreement
In Agreement About Most Things
We'll Do Better Next Time
This Is A Pretty Good Beginning
Κυριακή 4 Απριλίου 2010
Σάββατο 3 Απριλίου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)