Η μαρίνα έχει μεγάλα βυζιά
αλλά όταν γαμιέται είναι σαν αγελάδα
την σιχένομαι
είναι αηδιαστική
τα μικρά βυζιά είναι καλύτερα.
Η μαρίνα θέλει τρυφερότητες.
Την μαρίνα δεν την εμπιστεύομαι για τίποτε.
Δεν τις λεω τίποτε για μένα.
Ξέρω πως είναι μεγάλη καριόλα
και πως θα μου ζαλίσει τα αρχίδια.
Η μαρίνα θεωρείτε έξυπνη γυναίκα.
Η μαρίνα είναι χαζή και ποτέ δεν την εκτίμησα εγκεφαλικά.
Απλά γαμιέτε όμορφα

Χύνω όταν τους γλύφω τον εγκέφαλο.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηδονή απ'αυτή.
Όταν δαγκώνω την παρεγκεφαλίδα τους ανατριχιάζω.
Αλλά θα το ξεπεράσω

fuck with me

GUNS!
RAZORS!
KNIVES!

Μου την σπάνε οι μάγκες
Μου την σπάνε αυτοί που βάζουν φωτογρφίες στο φεισμπουκ απο τοτε που ηταν σκατομωρα.
Θα πρεπε να ειχαν πεθανει η στην γεννα η απο καρκινο η απο τον Ηρωδη.
Δεν ειναι ωραιες οι φωτογραφιες μικρων παιδιων στο φεισμπουκ.
οταν βαζεις μια φωτογραφια σου απο τοτε που ησουν 3 ωρων, προφανως την βαζεις για να την δει ο κοσμος και να σχολιασουν οι αθλιοι φιλοι σου που δεν μιλας ποτε παραμονο στο φεισκμπου πως εισαι πολυ ομορφο μωρο κτλ κτλ...απο την στιγμη που κανεις κατι και το κανεις για να δεχτεις κριτικη...να μαθεις να δεχεσαι και την αρνητικη κριτικη...
αλλιως τραβα πεθανε απο καρκινο,πουλα το σπιτι σου για να σωθεις και στην τελικη μακαρι να σαπισουν τα παντα μεσα σου και να καεις στην κολαση.

πολλοι απο σας θα με μισησετε αυτην την στιγμη αλλα στα αρχιδια μου
ειμαι αυτος που ειμαι δεν με ενδιαφερει να αποδειξω σε κανεναν τι ανθρωπος ειμαι.
στην πουτσα μου και ολοι οσοι εχουν γνωμη για μενα στα αρχιδια μου και ολοι οσοι δεν εχουν γνωμη για μενα στα αρχιδια μου οσοι μου ζαλιζουν μερα νυχτα τα αρχιδια και δεν μπορω να ησυχασω στα αρχιδια μου ολοι.

στην ζωη μου θελω συγκεκριμενα ατομα κοντα μου.
οι αλλοι υπαρχετε στην σκεψη μου
μην μου ζαλιζετε τα αρχιδια
οχι οτι θα κανω κατι...
οχι οτι απειλω...
αλλα γιατι πολυ απλα θα αρχισω να αγνοω κοσμο
απλα τα πραγματα...

τελος τωρα....

ας γουσταρουμε ολοι μαζι με την μικρη μου...

Είμαι ένα θηρίο
με πρησμένα τα χαρακτηριστικά του
βαδίζει γρήγορα
με τα χέρια σφιχτά..
κλειστά..
κλειδωμένα στην γροθιά

Τα μάτια του λειψά
Το ένα μισάνοιχτο
πρησμένο
Το άλλο βλέπει
όχι καλά
μόνο ότι θέλει να δει

το μυαλό του μουδιασμένο
δεν αισθάνεται τίποτα πλέον
ακόμα και όταν τον έβαλαν κάτω
και άρχισαν να τον κλωτσούν
φαντάζονταν τον δρόμο της επιστροφής
την ώρα που θα μπει ξανά στην σπηλιά του

Πλέον ξέρει
ότι δεν τον ξέρει
συμβιβάστηκε στην ιδέα
πως μπορεί να είναι τα πάντα
όπως οφείλει άλλωστε
λόγω την φύσης του

δεν έχει σπίτι
δεν χρειάζεται τα λεφτά
δεν έχει αγάπη
δεν έχει καρδιά
δεν έχει λογική

το μόνο που έχει
είναι ένα σώμα
να του θυμίζει πως κάποτε...
υπήρξε άνθρωπος
νωχελικός μεν
αλλά άνθρωπος

το κεφάλι του γέρνει δεξιά
σκέφτεται...
σκάφτεται εκείνες τις φωνές...
σουφρώνει τα χείλια
είναι έτοιμος να δακρύσει
βάζει το exit music
αρχίζει να κλαίει
φοβάται
εκείνες οι φωνές;
αναρωτιέται
την προηγούμενη φορά σταμάτησαν
ίσως ήταν τυχερός που δεν βρήκε αυτό που έψαχνε

οι φωνές του
οι φωνές ξέρουν τα πάντα για αυτόν
είναι πάντα μαζί του
δεν τον αφήνουν ποτέ σε ησυχία
ακόμα και όταν αυτός κοιμάται...
αυτές εργάζονται πάνω του
όταν αποφασίσουν τι θέλουν
έρχονται απροειδοποίητα
εκεί που δεν το περιμένει
σαν μανιασμένα σκυλιά
ορμούν στην λογική του και την ξεσκίζουν
αίμα
μόνο αίμα
τίποτα άλλο
οι φωνές του είναι αδίστακτες
δεν σέβονται τίποτα
τελευταία έχουν εισχωρήσει και στην καρδιά του
παλιά ήταν μόνο στην λογική
βρήκαν τον τρόπο να τον ελέγξουν
τις μισεί
δεν μπορεί να μάθει να ζει μαζί τους
τις φοβάται
ίσως να είναι το μόνο πράγμα που φοβάται
είναι ατρόμητος.
όχι επειδή είναι δυνατός
αλλά επειδή είναι αναίσθητος
είναι τόσο ευαίσθητος που καταλήγει αναίσθητος

τρέμει
κουνάει νευρικά το κεφάλι μπροστά πίσω
δεν το ελέγχει
μόνο του τα κάνει όλα

όταν δει το φως του ήλιου
αλλάζει
βάζει την μάσκα του και βγαίνει έξω
να μην καταλάβουν τίποτα οι άλλοι
οι άλλοι έχουν μαστίγια
και κλαίνε όταν μιλάνε
κλαίνε..μα τον μαστιγώνουν ανελέητα
δεν του δίνουν την συγχώρεση που τόσο θέλει
μερικοί τον δαγκώνουν κιόλας

δεν έχει κάποιον να βασιστεί
δεν έχει κάποιον να του βγάλει τα μάτια
και να τα παρατηρήσει

οι φωνές κοιμούνται
είναι μέσα του
το ξέρει καλά
αν τον ρωτήσεις ξέρει να σου δείξει από που τις ακούει

τελευταία κατάλαβε κάτι ακόμα
δεν έχει ηθική
ίσως να μην είχε και ποτέ
ποιος ξέρει;

dream of my world
i live on my world
going off my head, down to, somewhere
i'm going on a dance all tune

in a pressure today
i blew a bad man away, today
higher ground, had to be told
i blew a man away

brother, sister too
do what you must do
don't trust people you meet
they might promise you
that the river ain't deep

dream on the street
people passing though me, yes they do
well my friend
want my heart mend
i'm gonna bring it all back to you

brother, sister too
do what you must do
don't trust people you meet
they might promise you
that the river ain't deep

Hey, could you stand another drink
I'm better when I don't think
It seems to get me through
Say, d'you wanna spin another line
Like we had a good time
Not that I need proof

Swell, we're living in a hotel
And someones ringing my bell
In a room without a view
Hey, heard you read another book
Should I take another look
Who am I
Without you

ahhhoooo
ahhh
ahhoooo
ahhh
ahh

Hey, could you stand another drink?
I'm better when I don't think
It seems to get me through
Say, d'you wanna spin another line
Like we had a good time
Not that I need proof

Swell, we're living in a hotel
Someone's ringing my bell
In a room without a view
Hey, heard you read another book
Should I take another look?
Who am I
Without you

ahhhoooo
ahhh
ahhoooo
ahhh
ahh

lalalalalalalalala
lalalalalala...

surprise sometimes

Περιμένω | Ζω και αναπνέω για την στιγμή που θα γνωρίσω το επόμενο ενδιαφέρον άτομο. | Το ξέρω πως όσο το ψάχνεις δεν έρχεται. | Το ξέρω πως η ευτυχία μερικές φορές μπορεί να κρύβεται μπροστά στα μάτια μας και να μην το βλέπουμε | Αλλά περιμένω πως και πως αυτήν την στιγμή

Βερολίνο

Κάθε τόσο που πέφτει το σκοτάδι
Σκέφτομαι τα μέρη που περάτησα
Σκέφτομαι τις πέτρες που άγγιξα
Το κομμάτι τις ιστορίας που έφαγα
Ο κόσμος είναι τόσο μικρός
Και εσύ εκεί ο Πύργος
Στέκεις μια ένωση
μεταξύ γης και ουρανού
μεταξύ γης και σύμπαντος
Η κορυφή σου χάνεται και τα μάτια μου δεν φτάνουν ως το τέλος σου
Τα φώτα σου με τύφλωσαν
Χαράχτηκαν για πάντα στο πετσί μου
Νοστάλγισα τις μέρες εκείνες
που με κρύο με έλουζες
με χιόνι και νερό
το τοίχος σου άγγιξα
τους ανθρώπους σου λάτρεψα
τους έχεις τόσο όμορφα
στοιβάξει
φαντάζουν ήρεμοι
φαίνονται ήρεμοι
ξέρουν που πάνε
που βαδίζουν
εκεί ξεκίνησαν όλα
ίσως να είσαι η πρωτεύουσα του κόσμου
μακριά από την μετριότητα που μας περιβάλει
όταν πέφτει το σκοτάδι
δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου
άσε με άστεγος στα σπλάχνα σου να γίνω
άσε με να ερωτευτώ στα μικρά δρομάκια
άσε με να ποτίσω λίγο την γη σου
μέ τα δάκρυα μου
άσε με να σε αποκαλέσω πατρίδα
είσαι τόσο στοργική
τόσο μεγάλη
που μια ζωή δεν φτάνει
για να σε δοκιμάσω
τα σημάδια των συμμάχων είναι εμφανή στα μνημεία σου
μα εγώ τα αγαπώ
πάντα είχα αδυναμία στα σημάδια
δείχνουν λίγο από την ιστορία σου
αν ήσουν γυναίκα
θα ήσουν η γυναίκα μου
αν έκανα έρωτα μαζί σου
θα ήθελα να έχεις σημάδια
σημάδια στα πόδια σου που τόσο αγάπησα
μπάσταρδες σκέψεις
γεμίζουν το μυαλό μου
θα θελα άρχοντας του κόσμου μια μέρα να γίνω
και να έρθω να σε πάρω
να ζήσω εκεί
αναμονή στην αναμονή
μια μέρα κάτοικός σου θα γίνω
οι μέρες περνάνε
η σάπια μου μνήμη μπορεί τους πάντες να ξεχάσει
μα όχι εσένα...
αντίο..

Το λάθος με αυτό το μπλογκ έγινε από την αρχή.
Το ότι όλοι με ξέρουν και όλοι ξέρουν ποιος γράφει.
Έτσι δεν μπορώ να γράψω αυτά που πραγματικά θέλω.
Πριν καιρό μου είπε μια φίλη μου "πρόσεξε τι γράφεις στο μπλογκ γιατί μπαίνει ο τάδε και νομίζει πως τα γράφεις για την γκόμενά του." Ειλικρινά ρε παιδιά δεκάρα δεν δίνω. Κάτω από το left hand lab γράφει σκέψεις. Ο χώρος αυτός είναι αποκλειστικά προσωπικός και είναι κάποιες σκέψεις δικές μου τις οποίες τις γράφω μόνο για μένα. Τώρα γιατί τα ανεβάζω στο ίντερνετ είναι δικό μου θέμα αλλά επειδή σίγουρα θα βρεθεί κάποιο αρχιδάκι να μου τα πρήξει θα σας πω πως ίντερνετ πλέον έχω παντού. Από οπουδίποτε μπορώ να έχω πρόσβαση στο μπλογκ μου και να βλέπω ξανά και ξανά το ημερολόγιο μου και κάποια πράγματα δικά μου. Αυτό και μόνο.

Βασικά σήμερα ήρθα με άλλη διάθεση.
Ηρθα με διάθεση να γράψω αλλα έπρεπε κάποια στιγμή να τα πω και αυτα για να μην έχουμε γκρινιες.

Πριν λίγες μέρες την είδα σε ένα φιλικό σπίτι και μιλήσαμε.
Δεν ήταν καλά.
Είχε παράπονα από μενα.
Και φαινόταν σκασμένη.
Δεν την ρώτησα τι έχει.
Μου είπε πως κάτι την βασανίζει.
Αλλά δεν την ρώτησα τίποτα.
Μετά από ώρα άρχισε να μου τα χώνει.
Άρχισε να λέει πως δεν την αγαπώ.
Πως δεν ενδιαφέρομαι.
Εγώ καθόμουν και την άκουγα.
Μου ζητούσε να πω κάτι.
Δεν έβγαλα κουβέντα.
Τόση ώρα που μιλούσε ήξερα τι συνέβαινε.
Ήξερα τι έπρεπε να τις πω.
Αλλά δεν τις το είπα.
Τελικά το γράφω εδώ.
Το ξέρω πως δεν μπαίνεις εδώ.
Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να αγαπήσω κανέναν.
Αλήθεια.
Για αυτό δεν ενδιαφέρομαι.
Δεν θέλω να μιλήσω άλλο για αυτό.
Όπως θα ξέρεις ποτέ δεν μιλάω.
Προτιμώ να μένω σιωπηλός.
Δεν έχω να σου πω κάτι άλλο.
Υπομονή.
Οι καιροί είναι δύσκολοι.
Όλοι ψάχνουμε την γη της επαγγελίας που μας τάξανε.
Εγώ κάνω διάλειμμα.
Σταμάτησα να ψάχνω.
Και περνάω πολύ καλά.
Τα έχω καλά με μένα.
Ξέρω πλέον ποιος είμαι και που βαδίζω.
Δεν έχω κανέναν πάνω από το κεφάλι μου να με γεμίζει ανασφάλειες.
Έχω ήδη αρκετές.
Δεν θέλω και άλλες.
Γιατί όπως έχω ξαναπει.
Ιδανικός σύντροφος είναι αυτός ο οποίος σου βγάζει τον καλύτερο σου εαυτό.
Κάθε άνθρωπος είναι μια μοναδική φιγούρα μέσα σε αυτό το θέατρο σκιών.
Ποτέ δεν θα υπάρξει κάπιοα παρόμοια.
Εσύ είσαι ένας μοναδικός άνθρωπος. Όπως και εγώ.
Η ολοκλήρωση ξεκινάει από μέσα μας.
Ποτε μην περιμένεις να σε γεμίσει καποιος άλλος.
Αν συμβεί αυτό τότε θα αδειάσει τον εαυτό του και σύντομα δεν θα έχει να σου προσφέρει.
Το καλύτερο είναι να κρατάει ο καθένας τα δικά του και όσο περνάει ο καιρός να αρχίζουν να μοιράζονται πράγματα.
Σιγά σιγά θα μοιράζονται όλο και περισσότερα και θα φτάσουν κάποια στιγμή που η "συμφωνία" θα έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της.
Πρόσεξε όμως.
Ποτέ μην περιμένεις αντάλαγμα για αυτά που προσφέρεις.
Η ανιδιοτέλεια είναι προσόν που όταν το κατανοήσεις μόνο τότε θα αισθανθείς πραγματικά ελεύθερος.
Μην περιμένεις τίποτα από τους άλλους.
Εσύ απλά να είσαι ο εαυτός σου και να πράτεις πάντα όπως σου βγαίνει.
Αυτό κάνω και εγώ.
Πρώτη φορά τα βρίσκω τόσο πολύ με τον εαυτό μου.
Ξέρουμε και οι δύο τι θέλουμε ο ένας από τον άλλον.
Και για αυτό είμαστε καλά.

Για άλλη μια φορά δεν έγραψα αυτό που ήθελα.Βασικά μου έφυγε η έμπνευση.
Δεν πειράζει.
Κάποια άλλη φορά θα μιλήσουμε και για αυτό.
Αντίο και να περνάτε καλά!Γεια σας!

Φτάσαμε τα 60 ποστς! Καλή φάση!
Εκεί που έλεγα πως δεν θα ξαναγράψω ποτέ στο μπλογκ γιατί δεν είχα έμπνευση, τελικά άρχισα να γράφω κάθε μέρα! Και μερικές φορές να σβήνω ποστς κιόλας!Εμ..Παράξενη που είναι η ζωή!
Πριν λίγο διάβαζα ένα ποστ ενός μπλογκ που μπαίνω εδώ και καιρό και ξεράθηκα στα γέλια!
Τα γράφει ωραία ο τυπάς! Κάφρικα αλλά ωραία!
Και μιας και το διάβασα σκέφτηκα κάτι δικά μου και μου ήρθε μια ιστορία από τα παλιά. Συγκεκριμένα μια ιστορία χρόνια πίσω, το οποίο τότε με πειραζε αλλά τώρα όποτε βρίσκομαι σε κάτι αντίστοιχο κουνάω το κεφάλι μου και συνεχίζω να πίνω το ποτό μου! Α! τώρα μου ήρθε και μία δεύτερη παρόμοια ιστορία!

Κάποτε που λέτε είχα μια γκόμενα! Μιλάμε για μεγάλη καψούρα. Ήταν ο έρωτας της ζωής μου. Βασικά ακόμα είναι ότι δυνατότερο έχω περάσει! Κάποια στιγμή χώρισα με αυτή τη γκόμενα. και πέρασε ένα μεγάλο διάστημα που απλά βρισκόμασταν για τα τυπικά φασώματα πριν το σουτ. Και εκεί που περνούσε ο καιρός ο αυτί μου πήρε πως την γκόμενα αυτή την γυρόφερνε ένας τύπος με τον οποίο ήμασταν "φίλοι" παλαιότερα. Βασικά ήμασταν στην ίδια παρέα αλλά ποτε δεν τον θεώρησα φίλο μου γιατί δύσκολα δίνω αυτόν τον τίτλο κάπου. Για να μην πολυλογώ τα φτιάξανε και τελείως τυχαία (η γκόμενα υπόψην ήταν πολυ πληγωμένη από μένα και με γούσταρε) κάθε μέρα ήταν στο μαγαζί που άραζα με την παρέα μου και βγάζανε τα μάτια τους. Μιλάμε δεν ξεκολλούσαν. Ο μαλάκας ο Τζίο στην αρχή πληγώθηκε και το πήρε στα σοβαρά. Μετά από κανένα δύμηνο -και ενώ είχα κράξει την γκόμενα αυτή γιατί πριν τα φτιάξει με τον τυπά αυτόν την διεκδήκισα αλλά προφανώς γουσταρε καινούργιο καβλί οπότε πήγε μαζί του- με παίρνει ένα βράδυ τηλέφωνο και μου λέει κλαίγοντας σε αγαπω , μπλα μπλα μπλα, σε αγαπώ. Εγώ εκείνο το διάστημα ήμουν με άλλη γκομενίτσα αλλά ξενέρωσα τόσο με την πάρτη της...Δηλαδή έπρεπε να περάσουν 2 - 3 μήνες έως ότου να καταλάβει την αξία μου; Εννοείται πως την σούταρα χωρίς πολλές κουβέντες γιατί ήμουν με άλλα γκόμενα και δεν ήθελα να της το χαλάσω. Αλλά με απογοήτευσε πολύ η συμπεριφορά της. Να έρχεσαι στο μαγαζί που αράζω, να το παίζεις ερωτευμένη με τον τυπά και φιλιά και χουφτώματα και πουτσιλίκια και μετά να έρχεσαι σε μένα; Από τότε είπα στον εαυτό μου "Γιώργο πρόσεχε τι άτομα βρίσκεις και κάνεις σχέσεις γιατί δεν πάμε καλά". Και πρόσεχα...έως ότου χωρίσω και με την δεύτερη γκομενίτσα για την οποία είχα δώσει άκυρο στην πρώτη η οποία έκανε τα ίδια με την πρώτη!! Δεν βρήκε γκόμενο, αλλά ερχόταν με τους φίλους της -με τους οποίους τώρα δεν μιλάνε νομίζω και ίσως ποτέ να μην είχανε τίποτε κοινό απλά όλοι πρέπει να κάνουν με κάποιον παρέα για μην κάθονται σαν μαλάκες στο σπίτι τους- και το έπαιζε τρελίτσα. Χορός;; Χορός;;; Οργίαζε! Να μου δείξει και καλά πως περνάει τέλεια... Έλεος! Πραγματικά έλεος! ΤΟ θέμα είναι πως μετά από λίγο καιρό όταν χαλάρωσε λίγο το κορμί της τη έψαξα ξανά αλλά επειδή είδα πως το έπαιζε πολύ αλάνι και αλεμάο με ξενέρωσε και το άφησα. Και χαλαρά από ότι έμαθα μετά με γούσταρε μέχρι και 6 μήνες από την στιγμή που χωρίσαμε αλλά δεν έκανε καμιά ώριμη κίνηση αλλά μόνο χορούς και ποτά και μεθύσια. Τι να πω... Σίγουρα μία δύο φορές έχω πέσει και εγώ σε αυτό το καραγκιοζιλίκι αλλά το κατάλαβα έγκαιρα και το έκοψα. Δηλαδή να δείξεις στον άλλον οτί τι; Ότι περνάς καλά; Και μέσα σου να τον γουστάρεις; Όσο και να λέμε και να σας λένε πως υπάρχουν γυναίκες διαφορετικές και εξηγημένες όλες μα όλες είναι απλά γυναίκες και έχουν όλες τα ελαττώματα των γυναικών. Αν σε θεωρεί σίγουρο θα σε κλάσει. Αν σε χάσει θα την πειράξει. Αν βρεις άλλη θα ζηλέψει. Αν αδιαφορήσεις θα σκαλώσει. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Δεν θέλουν ντροπές. Αν τότε η δεύτερη γκομενίτσα μου έστελνε ένα μήνυμα και μου έλεγε "ξέρεις τι ρε τζορτζ; Αυριο θέλω να βγουμε, έχω καιρό να σε δω" και στο ραντεβού φερόταν σαν νορμάλ άνθρωπος τώρα θα είχαμε ζήσει κάτι περισσότερο και θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα για αυτήν γιατί μετά από καιρό που βρεθήκαμε και μιλήσαμε είδα πως δεν....Επίσης κάτι που με εκνευρίζει πάντα στις γκόμενες που βρίσκω είναι πως κάνουν χίλιες δύο μαλακίες για να με εντυπωσιάσουν. Παιδιά! Όταν θέλεις έναν άνθρωπο κοντά σου να σε αγαπήσει το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να είσαι απλά ο εαυτός σου και να είσαι σίγουρος πως ο άλλος θα σε λατρέψει για αυτό που είσαι. Και όχι για αυτό που έγινες για να του αρέσεις. Πολύ βαθιά νομίζω πως το πήγα το θέμα και δεν θέλω καθόλου. Μου μύρισαν κιόλας μακαρόνια με κιμά οπότε την κλάνω για φαγητό! Να περνάτε καλά! Γεια σας!

Blur - Tender

Χαβαλές!

Νομίζω πως πρέπει να αφήσω κάτι στις επόμενες γενιές, αλλά προπάντων κάτι γραπτό για να το βλέπω εγώ!
Παρακάτω θα σας παραθέσω 6 σημάδια που δηλώνουν πως η γκόμενα σας δεν σας γουστάρει ή πως σας έχει χεσμένο!

1. Λέει συχνά πυκνά μαλακίες του τύπου: "Εγώ γουστάρω να κοιμάμαι μόνη μου στο κρεβάτι μου" , "Το να κοιμάσαι με άλλον κάνει κακό στην κυκλοφορία του αίματος". Ειλικρινά είχα πολλά στο μυαλό μου αλλά αυτήν την στιγμή έχω κολλήσει! Αν τα θυμηθώ αργότερα θα συμπληρώσω το άρθρο μου!

2. Δεν σου κάθεται. Αν δεν έχει περίοδο ή αν δεν έχει κάνει εγχείριση για να της βγάλουν το μο*νι τότε είσαι μεγάλος μαλάκας για να μην βλέπεις το πασιφανές. Στην αρχή μιας σχέσης ένα βλέμμα ή ένα άγγιγμα αρκεί για να γίνουν όλα κόλαση.

3. Ασχολείται ακόμα με τον "κολλητό" της που παλαιότερα σου είχε πει πως ήταν ερωτευμένη! Και ασχολείται περισσότερο από ότι με σένα! Μεγάλε, αν σου έχει τύχει κάτι τέτοιο και δεν την έχεις σουτάρει τότε είσαι τρελό κορόιδο και δες το! Έρχεται και το κέρατο! Όταν με γούσταρε μια γυναίκα και ιδιαίτερα στην αρχή δεν ξεκολλούσε από πάνω μου και δεν είχε μάτια για άλλον! Νόμος!

4. Κανονίζεται να βγείτε και αντί να πάτε μαζί σαν ζευγάρι σου λέει να πας και να περιμένεις εκεί που είχατε δώσει ραντεβού με τα άλλα μέλη της παρέας! Πόσο πιο καθαρά να στο πει; "Σε γράφω στα αρχίδια μου!" Αν δε μετά την μάζωξη όλης της παρέας εκεί που πάτε καθίσετε και 4 θέσεις μακριά, Ε! τότε σκούρα τα πράγματα ψηλέ!

5. Σου λέει: "Εμένα μου αρέσουν τα ελευθεριακά πράγματα, το σεξ είναι για πολλά άτομα και μου αρέσει να είμαι μόνη μου". Νομίζω πως αυτό δεν θέλει σχολιασμό! Όταν ακούς τέτοια πράγματα από το πρώτο ραντεβού τότε ή να σε ξενερώσει θέλει ή είναι ανώριμη! Ποτέ μα ποτέ δεν λες τέτοιες μαλακίες στο άτομο που γουστάρεις! Νομίζω πως είναι ένα ακόμα σημάδι που σου λέει "Φύγε!"

6. Κοιτάει την πάρτη της! Οκ σε κάποια σχέση έρχονται οι στιγμές που όλοι κοιτάνε την πάρτη τους αλλά αυτή η στιγμή ποτέ δεν είναι στην αρχή μιας σχέσης! Στην αρχή μιας σχέσης από ότι θυμάμαι, έδινα τα πάντα και ήθελα να είμαι με την κοπέλα μου συνέχεια! Απλά τα πράγματα!

7. Και τώρα η καλύτερη ατάκα όλων των εποχών! "Είμαι μπερδεμένη" Μπερδεμένος μπορείς να είσαι όταν δεις δύο γαμάτες μπλούζες και έχεις τα φράγκα για να αγοράσεις μόνο την μία. Μπερδεμένος μπορείς να είσαι όταν δεις τα δύο αγαπημένα σου μπάσα στην ίδια τιμή και ποιότητα κατασκευής και δεν μπορείς να τα αγοράσεις και τα δύο. Εγώ ποτέ δεν υπήρξα μπερδεμένος! Όταν έλεγα πως είμαι μπερδεμένος ένα πράγμα συνέβαινε! Απλά ήθελα να πηδήξω ένα γκομενάκι που είχα βάλει στο μάτι και μετά να γυρίσω πίσω στην γκόμενά μου! Τα αισθήματα έχουν δύο επιλογές On και Off! Πάντα ξέρεις τι αισθάνεσαι για ένα άτομο και προπάντων πάντα ξέρεις τι ζητάς! Όσο θαμμένο και αν είναι το συναίσθημα αν σκέφτεσαι τον άλλον με το που ξυπνάς τότε κάτι αισθάνεσαι για αυτόν! Απλά τα πράγματα! Το μπερδεμένη σημαίνει "Σε έχω σίγουρο ρε αγόρι μου...και με ξενερώνει λίγο αυτό,κάτσε μπας και βρω τίποτα άλλο και αν δεν βρω γυρίζω σε σένα!"

Έχω και άλλα, αλλά όπως είπα και πιο πάνω τώρα τα ξέχασα ρε γαμώτο...
Λοιπόν παιδιά αυτές ήταν οι συμβουλές του γέρο-Τζίο και βάλτε τες καλά στο κεφάλι σας! Όταν γουστάρεις ένα άτομο είναι καλό να του το λες. Να του πεις "ξέρεις τι ρε; Σε γουστάρω..." Απλά τα πράγματα! Εγώ αυτόν τον καιρό αισθάνομαι τέλεια με τον εαυτό μου! Γουστάρω με την πάρτη μου και με κάνω πολύ ευτυχισμένο. Αν κιόλας βρεθεί και καμιά γκομενίτσα τότε θα είναι ακόμα καλύτερα τα πράγματα! Αλλά μην σκάτε για τίποτα! Ουδείς αναντικατάστατος! Μόνο εσύ!

Άσπρο χαρτί το μυαλό.
Περιμένει να στάξει πάνω του κάποια σκέψη, να το ποτίσει.
Φόβος; Μίσος;
Τίποτε από τα δύο.
Τίποτε δεν έχεις να φοβηθείς φίλε μου.
Ούτε καν τον θάνατο.
Σήμερα δεν έχω να πω κάτι.
Το ξέρεις, ναι σε σενα μιλάω αναγνώστη
πως αυτήν την στιγμή γίνεσαι κουτσομπόλης;
Αυτήν τη στιγμή διαβάζεις κάποιες σκέψεις οι οποίες ποτέ δεν βγήκαν από το στόμα μου.
Ούτε θα βγουν.
Αναρωτιέμαι γιατί τις διαβάζετε.
Έχω 13 αναγνώστες.
Τι σας τραβάει και ασχολείστε με το μυαλό μου;
Και κυρίως τα μυστικά του.

Ότι είχα να πω το είπα.
Περίεργα τα πράγματα.
Πολύ περίεργα.
Μα έχω ζήσει και πολύ χειρότερα.
Πραγματικά δεν ξέρω τι είναι καλύτερο να κάνω.
Θα αφήσω το αύριο να έρθει έτσι όπως είναι.
Ας με πιάσει απροετοίμαστο.
Και όπου θέλει ας με σύρει.
Πραγματικά άσπρο χαρτί το μυαλό.
Το κοιτάω και τα βλέπω όλα. Αλλά και τίποτα.
Το θέμα όλο κρύβεται στις ουσίες που παράγει ο οργανισμός μας;
Η στα ερεθίσματα που δέχεται;
Πραγματικά κανείς δεν έχει χρώμα αυτή τη στιγμή.
Δεν είναι απογοήτευση.
Δεν είναι στεναχώρια.
Είναι η βαθιά συνείδητοποίηση της πραγματικότητας.
Είναι τόσο μίζερη αυτή η πραγματικότητα.
Βαριέμαι να την αλλάξω.
Δεν έχω τις δυνάμεις να την αλλάξω.
Γιατί πολύ απλά δεν έχω την διάθεση να την αλλάξω.
Αυτήν τη στιγμή κάνω ανασυγκρότηση.
Ο καιρός περνάει.
Ο κόσμος προσπαθεί να σου τραβήξει την προσοχή.
Πηγαίνεις σε ένα μαγαζί και προσπαθούν να σου μπουν στο μάτι.
Χορεύουν. Νομίζουν πως περνούν ωραία οι άνθρωποι.
Αλλά το ξέρω. Ηδονίζονται μόνο και μόνο στην ιδέα πως εσύ ίσως να ζηλέψεις.
Να ζηλέψεις λίγο από το άρωμα τους. Δεν το έχουν. Κανείς δεν το έχει.
Τον βαριέμαι τον κόσμο.
Τα ίδια πράγματα.
Δεν θέλω να συζητάω ξανά τα ίδια.
Τα πράγματα θέλω να αλλάζουν.
Να εξελίσονται.
Όχι να μένουν εκεί.
Δεν περιμένω τίποτα.
Δεν ελπίζω τίποτα.
Είμαι ελεύθερος.
Ανασάνω την ελευθερία μου.
Αλλά ευχαρίστως θα μοίραζα την ανάσα μου σε κάποιον ακόμα ελεύθερο άνθρωπο.
Δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες.
Καλό είναι να κοιτάμε στο μέσα.
Το έξω δεν έχει να πει κάτι.
Το έξω αλλάζει κάθε βδομάδα.
Μπορεί να προσαρμοστεί στα γούστα του καθένα.
Το μυαλό είναι η ουσία.
Και μάλλον αγαπητέ μου αναγνώστη.
Καλά κάνεις και κοιτάς στο μυαλό μου.
Το έξω δεν έχει σου πει κάτι.
Μόνο το μυαλό.
Γιατί με αυτό κάνεις έρωτα.
Αυτό αγαπάς.
Αυτό λατρεύεις.
Ειλικρινά δεν ελπίζω τίποτα.
Και είμαι πέρα για πέρα αισιόδοξος.
Τα μεγάλα λόγια δεν μου ταιριάζουν.
Τα μεγάλα λόγια δεν ταιριάζουν σε κανέναν.
Μόνο οι κινήσεις ταιριάζουν στα πλάσματα με νου.
Τίποτε άλλο.
Και με ένα λουλούδι είμαι ευτυχισμένος.
Αλλά το λουλούδι δεν σκέφτεται.
Ναι, ξέρω...
Θα μου πεις το αντίθετο.
Αλλά εγώ έτσι το βλέπω.
Και δεν θέλω να μου αλλάξεις γνώμη.
Το λουλούδι για μένα δεν σκέφτεται.
Η ζωή είναι ωραία.
Το ενδιάμεσο δεν ξέρω πως να το αποκαλέσω.
Εκείνο το χρονικό διάστημα της αναμονής από ένα όμορφο γεγονός έως ένα άλλο.
Η αλήθεια είναι πως έρχονται μακριά το ένα από το άλλο.
Δεν μου τραβάει κάτι την προσοχή.
Και σε καμία περίπτωση δεν θέλω να μου τραβήξει κάτι την προσοχή απλά για να μου την τραβήξει.

Κινγκ! οφ μαισελφ!

Είναι περίεργο.
Ένας και μόνο άνθρωπος.
Εγώ.
Με καλύπτει απόλυτα.
Με κάνει πολύ ευτυχισμένο.
Με ολοκληρώνει.
Είναι πολύ περίεργο.
Αλλά το βράδυ που πέφτω στο κρεβάτι ο ύπνος με παίρνει με ένα χαμόγελο.
Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.
Έχω στόχους.
Αρκετούς.
Και θα τους πετύχω.
Το ξέρω.
Γιατί ξέρω εμένα.
Είμαι πολύ καλά.
Γεμάτος δύναμη.
Γεμάτος αγάπη.
Αγάπη για μένα.
Ναι!
Ναι!
Θα τα καταφέρω.
Γιατί με ξέρω.

Ένα μικρό παιδί είμαι σας το ξαναλέω.
Ένα παιδί ως το τέλος.

Η μητέρα μου με άφησε.
Ποιον να ρωτήσω;
Πως μπορώ να σε φέρω κοντά μου ξανά;
Δεν έχω μάνα, δεν έχω σπίτι, δεν αισθάνομαι.
Δεν ζω.
Πως μπορώ να σε φέρω ξανά κοντά μου;

Ποιος σας είπε πως θέλω να γίνω μεγάλος και τρανός;
Ποιος σας είπε ότι οι άνθρωποι δεν κάνουν λάθη;
Ποιος σας είπε πως δεν είμαι τρυφερός;
Ποιος σας είπε πως δεν είμαι ευαίσθητος και δεν κλαίω για τα λάθη;

Οι πράξεις μου συχνά δεν δείχνουν το ποιος είμαι.
Οι σκέψεις μου μονάχα.
Λίγοι κατάφεραν να φτάσουν ως εκεί.
Είναι δρόμος μεγάλος και θέλει υπομονή.

Ποιος σας είπε πως δεν ερωτεύθηκα ποτέ;
Ποιος σας είπε πως δεν θέλω σκόνη στον ουρανό να γίνω;
Ποιος σας είπε πως στην αγκαλιά μου δεν θα την κράταγα έως από τη σήψη να σαπίσει;
Έχω μεγάλα μάτια για να παρατηρώ.
Μικρά αυτιά για να ακούω.
Κόκκινα και μεγάλα χείλια γιατί είμαι αμαρτωλός.

Μα άδεια αγκαλιά.
Ήρθε εκείνος και μου την άδειασε.
Ήρθε πάλι εκείνος.
Ο άλλος μου εαυτός.
Ο κακός.

Ναι, ίσως να είμαι ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο.
Μα αξίζω μια στάλα αγάπη.

Δεν το αντέχω
Με έχει πλακώσει το βάρους του έρωτα
Των ονείρων που δεν ζήσαμε
Των υποσχέσεων που αθετήσαμε
Γιατί;
Πως γίναμε έτσι;
Πως φτάσαμε ως εδώ;
Ήταν κάτι που ξεκίνησε τόσο όμορφα.
Τόσο μαγικά.
Από το πουθενά.
Έλα καρδιά μου να μηδενίσουμε την μνήμη μας
διώχνοντας όλα τα άσχημα.
Στο σπίτι που ζω δεν μπορώ να αποδώσω.
Μου βγάζει τον χειρότερό μου εαυτό.
Τίποτα γύρω μου δεν έχει κάποιο ενδιαφέρον.
Το μόνο ενδιαφέρον είναι μια σκέψη, μία ανάμνηση.
Η σκέψη σου.
Ενός πλάσματος τόσο όμορφου.
Τόσο ευαίσθητου.
Και εγώ τι έκανα για αυτό;
Το έδιωξα μακριά μου.
Αλήθεια; Θα γυρίσει ποτέ κοντά μου;
Τι σκέφτεται για μένα;
Αυτό το πλάσμα, μου έδωσε ξανά λόγο για να ζω
Μου έδωσε μία αφορμή να ξυπνάω τα πρωινά
Για να του πω καλημέρα
Για να το φιλήσω γλυκά
και να πλέξω τα χέρια μου μέσα στα δικά του.
Για να παίξω με τα πόδια του
και να γοητευτώ από το μυαλό του
Και εγώ τι έκανα για όλα αυτά;
Μητέρα φύση
Μόνο εσύ μου έμεινες
Μπορείς να μου απαντήσεις σε κάτι;
Θα υπάρξει ποτέ μία δεύτερη ευκαιρία με αυτό το κορίτσι;
Είναι ότι πολυτιμότερο είχα.
Ξέθαψε από μέσα μου αισθήματα που είχαν πέσει σε λήθαργο για χρόνια
Πες μου μητέρα.
Απάντησέ μου
Και εσύ πατέρα άνεμε
Μπορείς να φυσήξεις τόσο δυνατά
και να φτάσεις έως το παράθυρό της;
Να της πεις πως την σκέφτομαι
και πως την θέλω ξανά κοντά μου
Δίχως λόγια.
Να έρθει σε μένα και να αγκαλιαστούμε
Όπως τότε.
Τις πρώτες μέρες.
Πατέρα
Ω Πατέρα
Ποτέ δεν σου ζήτησα κάτι
Ήμουν τόσο υπερήφανος
Μα τώρα μια χάρη σου ζητώ.
Να πας και να την βρεις
Και να της πεις πως την χρειάζομαι
Να της πεις πως τα βράδια δεν κοιμάμαι
Να της πεις πως δεν μπορώ να αναγνωρίσω πλέον τις γεύσεις.
Μα πάνω από όλα να της πεις πως έχω ένα όνειρο για αυτήν.
Να την κάνω ευτυχισμένη.
Και πως αυτό το όνειρο γυρίζει συνέχεια μέσα στο κεφάλι μου.
Μητέρα
Και εσύ πολυαγαπημένη μου μητέρα.
Θα της πεις δύο λόγια από μένα;
Πως την θέλω πίσω.
Μόνο αυτό.

Μακάρι να ήταν τα πράγματα αλλιώς.
Κάθε μέρα σε τούτη εδώ την πόλη είναι ένα μαρτύριο που αρχίζει
από το πρωί που θα ξυπνήσω έως το άλλο πρωί που θα κοιμηθώ.
Αυτή η πόλη έκλεψε τον εαυτό μου
και μου έδωσε κάποιον άλλον.
Που συμπεριφέρεται με λάθος τρόπο στους ανθρώπους που έχω κοντά μου.

Δεν ξέρω τι να περιμένω πλέον πολυαγαπημένοι μου γονείς.
Δεν ξέρω τι σκέφτεται.
Με λησμόνησε;
Δεν με λησμόνησε;
Θέλω να μπω μέσα της.
Να γίνω τόσο μικρός και να τρυπώσω το βράδυ που θα κοιμάται μέσα στο δωμάτιό της.
Να μπω στο στόμα της και σιγά σιγά να κατέβω και να φτάσω στην καρδιά της.
Να μείνω εκεί για πάντα.
Μόνο αυτή η σκέψη με κάνει να χαμογελάω.
Μπορείτε να με βοηθήσετε αγαπημένοι μου γονείς;
Ποτέ δεν σας ζήτησα τίποτα.
Ποτέ δεν είχα το θάρρος.
Μα έρχονται κάποιες στιγμές που ξέρεις πως τα πράγματα δυσκολεύουν.
Δεν κοιτάω τους ανθρώπους στα μάτια.
Το αποφεύγω.
Ίσως για να μην δουν τα δικά μου μάτια.
Δεν θέλω να τα δουν.
Δεν είναι ευχάριστο.
Το βάρος παραμένει.
Μητέρα την σκέφτομαι.
Ελπίζω να ακούσατε αυτά που σας είπα και να βάλετε ένα μικρό λιθαράκι με την βοήθεια του πατέρα ώστε να κρατήσω ξανά το χέρι της όταν κοιμάται.

Μου αρέσει

Τον ζηλεύω.
Τους ζηλεύω.
Την θαυμάζω.
Είναι τόσο όμορφη.

Είναι τόσο ευτυχισμένος.
Είναι τόσο ερωτευμένοι.
Είναι τόσο ευτυχισμένοι.

Είναι η προτεραιότητά του.
Είναι η προτεραιότητά της.

Είναι τα πάντα για αυτήν.
Είναι τα πάντα για αυτόν.

Δεν χρειάστηκε να προσπαθήσουν.

Απλά τους ζηλεύω.

Μου αρέσει να μιλάω μαζί τους.
Μου αρέσει να μιλάω μαζί της.
Μου αρέσει να μιλάω μαζί του.

Εναδερ Ντει

**********************************

Επέλεξα τον έρωτα.

Ο έρωτας γεννήθηκε για δύο.
Το λέει και το τραγούδι.
Η αγάπη γεννήθηκε για όλους.
Το λέω εγώ.
Το σεξ γεννήθηκε για όλη την πλάση.
Αυτό το λέω εγώ.

Επέλεξα τον έρωτα.
Αλλά μου τον πήραν μέσα από τα χέρια.
Ένα παιδί μονάχα είμαι.
Σαν τον ήλιο.
Τίποτε δεν θέλω.
Μία κουβέντα σου.
Ένα σου χάδι.
Μία ανάσα σου να πιω.
Ένα φιλί σου να γευτώ.
Με το άγγιγμά σου να ανθίσω ξανά.

Νομίζω πως...

Δεν μπορώ να σου πω.

Τι διαβάζεις;
Δεν μπορώ να σου πω.
Τι ακούς;
Δεν μπορώ να σου πω.
Τι αισθάνεσαι;
Δεν μπορώ να σου πω.
Δώσε μου ένα δάκρυ σου.
Δεν μπορώ να το αποχωριστώ.
Άπλωσε προς το μέρος μου το χέρι σου.
Δεν έχω χέρια.
Δώσε μου μονάχα ένα λεπτό.
Δεν έχω χρόνο.
Πες μου κάτι.
Δεν μπορώ να σου πω.
Και εμείς;
Εμείς,Τι;
Και εμείς,λέω.
Εμείς,Τί;
Άστο.
Φύγε.
Τίποτα.
Μην νοιαστείς.
Κάνε το δικό σου.

54

Περπατούσαμε με τον Γιώργο προς τα σπίτια μας.
Είχαμε πάρει την 52η λεωφόρο και βαδίζαμε στην αριστερή μεριά της.
Η 52η λεωφόρος είναι ο μοναδικός δρόμος σε ολόκληρη την πόλη ο οποίος καταλήγει στην διχάλα και χωρίζεται στην 53η και 54η λωφόρο.
Εγώ μένω 100 μέτρα μετά την διχάλα της από την μεριά της 54ης.
Ο ουρανός εκείνο το βραδυ έμοιαζε με θόλο.
Είχε ξαστεριά με ένα μεγάλο φεγγάρι κάπου εκεί στα δεξιά που φώτιζε τα πάντα.
Και μόνο το φως του ουρανού αρκούσε για να μπορέσεις να ξεχωρίσεις την σιλουέτα κάποιου ατόμου γνώριμου σε σένα.
Νομίζω πως εκείνη την Παρασκευή -γιατί Παρασκευή ήταν- τα είχαμε πιει λίγο, αλλά είχαμε πλήρη συναίσθηση του τι γίνεται και τι όχι.
Με αυτά και με αυτά φτάσαμε στην διχάλα.
Κοντοσταθήκαμε λίγο και μιλήσαμε για το πως περάσαμε εκείνο το βράδυ, για το τι θα κάνουμε το πρωί που θα ξημέρωνε, ξέρεις...
Είναι αυτοί οι απλοί διάλογοι μεταξύ φίλων λίγο πριν χωρίσουν και τραβήξουν ο καθένας για το σπίτι του.
Τον χαιρέτησα και έβγαλα από την τσέπη του μπουφάν μου το ipod για να ακούσω μουσική σε αυτά τα λίγα μέτρα πριν φτάσω σπίτι μου.
Η γειτονιά μου είναι ιδιαίτερα ήσυχη.
Ποτέ δεν έχει γίνει κάτι κακό, εκτός από κάτι συμπλοκές στο από κάτω διαμέρισμα πριν κάτι χρόνια μεταξύ ενός ζευγαριού μεταναστών.
Δεν θυμάμαι τι ακριβώς είχα βάλει να παίζει, αν και νομίζω πως ήθελα κάτι ήσυχο και ορχηστρικό οπότε μάλλον θα είχα βάλει το Exogenesis Symphony Part 1 από Muse.
Τα κίτρινα φώτα της γειτονιάς μου έκαναν εκείνο το βράδυ να φαντάζει ακόμα πιο ασφαλές.
Στα δεξιά της 54ης 50 μέτρα πριν το σπίτι μου υπήρχε μια οικοδομή με γκαράζ.
Ήταν από της λίγες σε ολόκληρη την πόλη.
Εγώ περπατούσα στην αριστερά μεριά του δρόμου, μάλλον από συνήθεια.
Με την άκρη του ματιού μου εντόπισα μια ύποπτη σκιά να κινείται προς το μέρος μου, γύρισα το κεφάλι μου προς τα δεξιά και είδα ένα παιδί γύρω στα δέκα να τρέχει προς το μέρος μου και να περνάει σαν σίφουνας από μπροστά μου και με το χέρι του να τραβάει τα ακουστικά του ipod και να μου τα βγάζει.
Αυτό το πράγμα με εκνεύρισε πάρα πολύ παρόλα αυτά δεν ήθελα να κινηθώ απειλητικά προς το μέρος του γιατί ήταν πολύ μικρός σε ηλικία.
Προσπάθησα να του μιλήσω και να τον ρωτήσω γιατί το έκανε αυτό και άρχισε πάλι να τρέχει προς το μέρος μου.
Όταν πέρασε από μπροστά μου αισθάνθηκα και ένα χτύπημα από πίσω.
Ήταν ένας δεύτερος πιτσιρικάς λίγο ψηλότερος από τον πρώτο.
Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν πως ήταν συμμορία και πως μάλλον θα ήθελα να να μτ ληστέψουν.
Εκείνη την στιγμή ήταν που τα σύννεφα της οργής μέσα μου δημιούργησαν μια καταιγίδα θυμού.
Ο δράκος της εκδίκησης πετούσε δαιμονισμένα μέσα μου και περίμενε να ανοίξω το στόμα μου για να ξεχυθεί έξω και να τα βασανίσει έως θανάτου τους πιτσιρικάδες.
Ο εγωισμός μου έπιασε κόκκινο.
Όλες αυτές οι σκέψεις δεν νομίζω να μου πήραν πάνω από δύο τρία δευτερόλεπτα.
Ήταν εκείνο το χρονικό διάστημα στο οποίο, δεν ξέρω πως, είχαν εμφανιστεί άλλοι δύο.
Πάνω κάτω ήταν όλοι στην ίδια ηλικία, γύρω στα δέκα και είχαν σχεδόν το ίδιο ύψος.
Είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι και απομακρύνθηκα από αυτόν τον κύκλο που είχαν δημιουργήσει γύρω μου όλα αυτά τα μαλακισμένα.
Έκανα μικρά βήματα προς τα πίσω και σιγά σιγά κοιτώντας του αλλά χωρίς να τους τραβήξω την προσοχή προσπάθησα να βγάλω την αλυσίδα που είχα στο παντελόνι μου για τα κλειδιά μου.
Την έστριψα μερικές φορές γύρω από το χέρι μου και όρμησα στον κύκλο με σκοπό να φτάσω στο τέλος.
Άρχισα να χτυπάω στο πρόσωπο τον πιο ψηλό από όλους, ήταν ο πιτσιρικάς που εμφανίστηκε δεύτερος.
Του είχα καταφέρει τρία τέσσερα επιτυχημένα χτυπήματα στο πρόσωπο και τον είδα που αιμορραγούσε.
Οι υπόλοιποι έκαναν σαν ακόλουθοι του Διονύσου και έτρεχαν εδώ και εκεί χτυπώντας με στην πλάτη ή όπου αλλού έβρισκαν.
Από τα νεύρα μου δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω το πόσο πολύ με είχαν τραυματίσει και είχα αρχίσει να πιστεύω πως ένα μάτσο μαλακισμένα δεκάχρονα θα με κέρδιζαν.
Όχι λόγο σωματικής διάπλασης, αλλά επειδή ήταν περισσότεροι.
Σταμάτησα την επίθεση και άρχισα και πάλι να προστατεύω την πλάτη μου και να τους έχω όλους μπροστά μου.
Το πρώτο μπασταρδάκι το οποίο μου είχε επιτεθεί ήταν ένα κοντό μαλακισμενο το οποίο φορούσε μία κόκκινη μπλούζα με μαύρες λεπτομέρειες και μια μαύρη στενή φόρμα. Είχε κοντό μαλλί και τα δόντια του ήταν τόσο παραμορφωμένα που για μια στιγμή νόμιζα πως δεν ήταν ανθρώπινο ον. Του έλειπαν τα δύο μπροστινά δόντια και τα υπόλοιπα ήταν τόσο μικρά και τόσο συνωστισμένα. Τα ούλα του ήταν σχεδόν μαύρα. Νομίζω πως ο πιτσιρικάς είναι ότι πιο φρικαλέο έχω δει ποτέ στην ζωή μου. Αυτή ήταν η τελευταία σκηνή που θυμάμαι.
Οι μνήμες μου επανέρχονται τότε που με βλέπω από πίσω μου να βγάζω το πορτοφόλι μου και να το αδειάζω κάτω. Ρωτώντας τους αν θα πείραζε να κρατήσω το πορτοφόλι μου μαζί με δύο φωτογραφίες που είχαν συναισθηματική αξία για μένα. Μετά έβγαλα και το κινητό μου και θυμάμαι πως με άφησαν να κρατήσω την κάρτα σιμ. Όταν μου είχαν πάρει όλα τα λεφτά και το κινητό, από τα δεξιά της σκηνής εμφανίζεται η Ε. Η Ε ήταν η κοπέλα μου.
Εμφανίστηκε και αμέσως όλοι φοβήθηκαν που την είδαν και έσκυψαν το κεφάλι κάτω.
Αυτός που κρατούσε τα λεφτά και το κινητό μου της τα έδωσε και αυτή αμέσως με ένα μεγάλο χαμόγελο, όπως μόνο αυτή ξέρει να χαμογελά μου τα έδωσε όλα πίσω.
Δεν ήταν ο σωτήρας μου. Δεν εμφανίστηκε εκεί την κατάλληλη στιγμή όπως όλοι θα νομίζετε για να με σώσει. Είχα την αίσθηση πως τα έβλεπε όλα αυτά και παρακολουθούσε όλο το σκηνικό. Επίσης είμαι σίγουρος πως η υποταγή που έδειξαν οι δεκάχρονοι όταν την είδαν δεν ήταν από φόβο αλλά από ένα μείγμα σεβασμού και φόβου. Πως συμπεριφέρεσαι όταν βλέπεις κάποιον ανώτερό σου στην δουλειά; Κάπως έτσι....

Εκεί σταματάει η μνήμη μου.
Πάντα είχα το πρόβλημα αυτό...