Untitled one

Κλεισμένος μέσα σε τέσσερις τοίχους
Παγιδευμένος μέσα στον σύγχρονο τρόπο ζωής
Τα πάντα είναι ψηφιακά , τα πάντα ηλεκτρονικά
Το μόνο που αποζητώ είναι μια σκέψη σου
Ένα άγγιγμα σου , ένα χαμόγελό σου
Θέλω να βγω έξω να φωνάξω , να παρεξηγηθώ
Να καταπιώ τον κόσμο όλο
Μονάχα εσένα να αφήσω απέναντί μου
Να χαθώ στην αγκαλιά σου
Χαμογέλα μου , αγκάλιασε με , σφίξε με μέσα στα χέρια σου
Και στο τέλος μαχαίρωσέ με
Σφάξε με πριν σε πληγώσω
Δολοφόνησε με πριν προλάβω να σε πικράνω έστω και στην σκέψη.

Κοιτάω γύρω μου , τα πάντα είναι λευκά
Δεν ξέρω που βρίσκομαι αλλά ούτε πως βρέθηκα εκεί
Είμαι παρέα με το δεξί βουητό
Αυτό με συντροφεύει ακόμα δυστυχώς
Θυμάμαι πως χθες το βράδυ ξύπνησα φοβισμένος άκουσα πάλι την φωνή της
Ήταν επάνω από το κεφάλι μου , στεκόταν στην γωνία και φώναξε το όνομά μου μια φορά.
Δεν την παρεξηγώ αυτή με αγαπά ακόμη
Έφυγα από κοντά της , να βρει κάτι άλλο , για να βρω και εγώ εσένα
Παίξε μουσική για μένα
Κάθισε στο πιάνο και παίξε το καλύτερο τραγούδι που ξέρεις
Αυτό που σε κάνει να δακρύζεις ακόμα και στην σκέψη.
Μου τελειώνουν τα φύλλα…
Πάλι αυτή μου πήρε το φύλλα για να μην γράφω
Το ξέρει ότι δεν μπορώ.

Ακούω σειρήνες , τι γίνετε εκεί έξω ,έχω μέρες να δω το φως του ήλιου.
Λες και ήρθαν για μένα , λες και ξέρουν για σένα. Πρόσεχε…
Η μοίρα μου , εμένα , είναι να φεύγω , πάντα αυτό έκανα , πάντα αυτό έβρισκα μπροστά μου.
Κανένας επίγειος τόπος δεν είναι αρκετός για μένα
Θέλω να έρθεις και εσύ μαζί μου
Μπορεί να σε ξέρω λίγο , μπορεί να γελάς μαζί μου
Αλλά σε θέλω δίπλα μου , κοντά μου
Πιάσε μου το χέρι και δείξε μου τον δρόμο
Εκτός από την ακοή μου χάνω και το φως μου
Πήγαινε με εκεί που πρέπει , να ζήσουμε μαζί
Αλλά αγάπα με…

Τυχαίες σκέψεις από τον Λ

Το πρωί βρήκε τον Λ στο πάτωμα. Ξύπνησε πάνω στο καφέ χαλί , δίπλα στον καναπέ και πιάστηκε από το μπράτσο του καναπέ για να μπορέσει να ανασηκωθεί λίγο. Προσπάθησε να ανοίξει τα μάτια του αλλά δεν έβλεπε πολύ καθαρά. Το κεφάλι του πονούσε πολύ. Αισθανόταν πως ο εγκέφαλος ήθελε να βγει από το κρανίο του. Ξάπλωσε ξανά στο πάτωμα. Το χέρι του βρήκε στο μπλε τετράδιο που χρησιμοποιούσε ως ημερολόγιο. Μετά από μια σύντομη σκέψη το πήρε στα χέρια του. Άνοιξε μια τυχαία σελίδα και άρχισε να το διαβάζει.

(Απόσπασμα από το ημερολόγιο του Λ)

*Ο Λ είναι δημοσιογράφος και πολλά από αυτά που γράφει στο ημερολόγιο του τα γράφει και στο προσωπικό του blog

Δεν είναι κανείς στο msn , δεν πρόκειται να βάλω κάτι στο word για να το διορθώσω. Ότι μου βγαίνει τώρα , διαφορετικά την γάμησα . Γιατί; Γιατί είναι τόσο δυσκολο να αγαπήσεις κάποιον; Και γιατί είναι τόσο δύσκολο να αγαπήσεις τον εαυτό σου; Το πιανο παιζει τωρα την ώρα που μιλαμε. Πως ειναι να βρισκεις καποιον ανθρωπο και να σε αγκαλιαζει τρυφερα; Χωρις σεξ , χωρις κουβεντες , χωρις πολλα πολλα. Και γιατι να μην βρισκεις αυτον τον ανθρωπο. Δεν θελω σεξ , δεν θελω να την γαμησω , το μονο που θελω απο αυτην ειναι να μου δωσει την πιο τρυφερη της αγκαλια. Να μου δειξει πως τα σφιχτα της χερια εκεινη την στιγμη μπορουν να με κλεισουν εκει και να μεινω για παντα. Να αισθανθω πως μπορω να πεθανω εκεινη την στιγμη , στα μικρά της χερια. Αυτο ζηταω. Ειναι τοσα πολλα; Γιατι δεν με αγαπαω; Γιατι δεν με αγαπας εσυ; Ποιος με αγαπαει; Οι γονεις θα ειναι παντα εκει για τα παιδια τους και θα τους δινουν την λυση για καθε προβλημα. Ωραια λοιπον θα παω αυτην τη στιγμη και θα αρχισω να κλαιω στην αγκαλιά της μάνας μου. Θα κάτσω εκεί και θα κλάιω εκει για ωρες. Μα πολλες ώρες . Θα με ρωταει τι εχω αλλα δεν θα της λεω , απλα θα την κοιταω με νοημα στα ματια. Το ξερω ομος πως ουτε αυτη θα με καταλαβει. Θα μου λεει "εισαι καλα παιδάκι μου, να σε παμε σε καποιο γιατρο;τι εχεις;" . Αφου ουτε εσυ δεν θα με καταλάβεις ρε γαμώτο σου τότε γιατί να έρθω σε σένα;
Δεν γουσταρω την μουσικη . Ειναι μια μαλακια και μιση. Δεν γουσταρω τιποτα. Γουστάρω να τον ακουω να παιζει πιανο και εγω να ξαπλωνω στον καναπε πισω του και να κλεινω τα ματια. Αυτα που παιζει στο πιανο με ταξιδευουν , με απελευθερώνουν και έχω πολύ ανάγκη μια απελευθέρωση. Τώρα θυμήθηκα πως για ολα φταίει αύτη. Αύτη με έκανε έτσι. Δεν με αγαπούσε. Αλλά οι πράξεις τις ήταν αποτέλεσμα των δικών μου πράξεων. Δεν αγάπησα πραγματικά τον εαυτό μου. Γιατί όμως; Πως γίνεται να μιλώ για αγάπη όταν το μόνο έντονο συναίσθημα που έχω νιώσει είναι ο εγωισμός; Θέλω να κάνω μια νέα αρχή. Να πάω και να της ανασυστήθω. Να της πω "Γεια σου είμαι ο Λ , σε έβλεπα εδώ και ώρα και είχα την ανάγκη να έρθω να σου μιλήσω"
Γράφω μαλακιές; Για αυτό δεν υπάρχει το γράψιμο; Η μόνο για τους λογαριασμούς και για τις οφειλές; Δεν ξέρω ρε φιλέ . Δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις; Κάθεσαι και διαβάζεις τι λέω και τι δεν λέω στο ιντερνέτ;
Αύριο θα είναι μια νέα μέρα. Θα είναι καλυτέρα; Έχεις κάποιο λόγο για να ξυπνήσεις το πρωί; Εγώ πραγματικά δεν έχω. Είχα. Αλλά τώρα δεν έχω. Δεν σου λέω πως είμαι καταθλιπτικός και πως θέλω να πεθάνω , αλλά πως δεν έχω κάποιον σημαντικό λόγο για να ξυπνήσω το πρωί. Καλυτέρα να κοιμάμαι έως ότου να εμφανιστεί κάτι καλό στον ορίζοντα.
Τα μάτια μου πονούν . Τα χέρια μου το ίδιο . Δεν είμαι καλά. Δεν ήμουν ποτέ καλά , όποτε γιατί να είμαι τώρα; Σε εκφράζω; Τίποτα από αυτά που γράφω σου λένε κάτι; Σου θυμίζουν εσένα; Αλήθεια; Λίγο; Καλώς ήρθες και εσύ στο κλαμπ. Μόνο πρόσεξε να μην κάτσεις δίπλα μου. Δεν θέλω ανθρώπους δίπλα μου. Με φοβίζουν και τελικά τους κάνω κακό. Τι να σου πω; και τι να μου πεις;

Από τον Γεώργιο Π.

Εσύ

Ψάχνω τα αστέρια
Ψάχνω εσένα
Ψάχνω τον ουρανό , τον εαυτό μου
Ψάχνω έρωτα και όχι αγάπη
Ψάχνω εσένα
Ψάχνω την αγκαλιά σου
Ψάχνω μια οικογένεια να ανήκω , έναν άνθρωπο να μου χαμογελάσει
Ψάχνω τα μάτια σου και την ματιά σου , ρίξε μου μια ματιά
Ψάχνω την αγάπη σου
Ψάχνω εσένα
Ψάχνω μια νότα σου , εγώ είμαι το πιάνο

μέσω των χεριών σου κάνω μουσική τα αισθήματά σου

Σε αγαπώ ως τα αστέρια και πίσω πάλι

Βρες εμένα
Βρες σε μένα
Κάνε με ευτυχισμένο

Από τον Γεώργιο Π.

Είσαι απασχολημένος;

Είσαι απασχολημένος; Κοίτα λίγο δίπλα… Είναι κανείς;

Είσαι μονός σε αυτό το δωμάτιο;

Από ποτέ έχεις να βγεις από το σπίτι σου;

Το τηλέφωνο σου από ποτέ έχει να χτυπήσει; Και ποιος να ήταν;

Χαίρεσαι όταν δεν προλαβαίνεις να απαντήσεις στο msn και στο Facebook σε αυτά που σου στέλνουν;

Είσαι απασχολημένος;

Γιατί εγώ είμαι…

Δεν ξέρω ποτέ θα είμαι διαθέσιμος…

Αυτό το διάστημα διαθέτω λίγο χρόνο στον εαυτό μου.

Έχω πολύ καιρό να περάσω καλά μαζί του.

Δεν τον βαριέμαι αλλά ώρες ώρες λέει πράγματα που δεν μου αρέσουν.

Με ξενερώνει πολλές φόρες.

Φαντάζομαι όλο τον κόσμο μπροστά από μια οθόνη.

Να κλαίει μπροστά από αυτήν.

Να γελάσει μπροστά από αυτήν .

Να ερωτεύεται μπροστά από αυτήν.

Να μαθαίνει τα νέα μπροστά από αυτήν.

Να εξοργίζεται τόσο πολύ με τον θάνατο παιδιών στον πόλεμο και τον βιασμό ανηλίκων στο εξωτερικό , να συζητάει στο msn για την εποχή της «ψυχρής τρομοκρατίας» που διανύουμε .

Μετά να βγαίνει έξω… Κανόνισε για καφέ μέσω Facebook ή msn με κάποιον φίλο του.

Τον βαριέται μερικές φόρες , άλλες σκέφτεται πως δεν ταιριάζουν.

Παρ όλα αυτά κάνουν παρέα . Δεν ξέρει αν μπορεί να τον θεωρήσει φίλο του .

Μέσα του δεν ξέρει . Είναι μπερδεμένος . Κάθονται για καφέ.

Συζητάνε … Τι λένε; Έχουν ουσία αυτά που λένε;

Περνώ από δίπλα και τους ακούω. Τους χαιρετώ .

Τα βράδια πως περνάς τον χρόνο σου. Κάθεσαι πάλι μπροστά από αυτήν την οθόνη.

Τι ώρα κοιμάσαι; Γιατί λες ψέματα;

Ως ποτέ θα λες ότι έχεις αϋπνίες; Την χαμένη σου κοινωνική ζωή δεν ψάχνεις;

Έλα τώρα … είσαι μονός … μπορείς να το παραδεχτείς…

Εγώ θα σου πρότεινα να το ψιθυρίσεις για αρχή.

Είδες; Δεν είναι και τόσο κακό να το φαντάζεσαι.

Τώρα πες το πιο δυνατά. Βλέπεις; Φαίνεται σαν να μιλάς σε κάποιον τώρα…

Δεν είναι κακό που δεν είναι κανείς εκεί…

Είσαι με τον εαυτό σου. Ίσως είναι μια καλή αρχή αυτή.

Θέλω να το φωνάξεις τώρα.

Δεν με πειράζει αν δεν σου βγαίνει ή αν είναι αργά και δεν θέλεις να ενοχλήσεις.

Δεν είμαι εγώ εκεί για να σε διαψεύσω.

Δέχομαι ότι και αν μου πεις.

Πιστεύω πως είσαι ειλικρινής μαζί μου.

Από τον Γεώργιο Π.