Άσπρο χαρτί το μυαλό.
Περιμένει να στάξει πάνω του κάποια σκέψη, να το ποτίσει.
Φόβος; Μίσος;
Τίποτε από τα δύο.
Τίποτε δεν έχεις να φοβηθείς φίλε μου.
Ούτε καν τον θάνατο.
Σήμερα δεν έχω να πω κάτι.
Το ξέρεις, ναι σε σενα μιλάω αναγνώστη
πως αυτήν την στιγμή γίνεσαι κουτσομπόλης;
Αυτήν τη στιγμή διαβάζεις κάποιες σκέψεις οι οποίες ποτέ δεν βγήκαν από το στόμα μου.
Ούτε θα βγουν.
Αναρωτιέμαι γιατί τις διαβάζετε.
Έχω 13 αναγνώστες.
Τι σας τραβάει και ασχολείστε με το μυαλό μου;
Και κυρίως τα μυστικά του.

Ότι είχα να πω το είπα.
Περίεργα τα πράγματα.
Πολύ περίεργα.
Μα έχω ζήσει και πολύ χειρότερα.
Πραγματικά δεν ξέρω τι είναι καλύτερο να κάνω.
Θα αφήσω το αύριο να έρθει έτσι όπως είναι.
Ας με πιάσει απροετοίμαστο.
Και όπου θέλει ας με σύρει.
Πραγματικά άσπρο χαρτί το μυαλό.
Το κοιτάω και τα βλέπω όλα. Αλλά και τίποτα.
Το θέμα όλο κρύβεται στις ουσίες που παράγει ο οργανισμός μας;
Η στα ερεθίσματα που δέχεται;
Πραγματικά κανείς δεν έχει χρώμα αυτή τη στιγμή.
Δεν είναι απογοήτευση.
Δεν είναι στεναχώρια.
Είναι η βαθιά συνείδητοποίηση της πραγματικότητας.
Είναι τόσο μίζερη αυτή η πραγματικότητα.
Βαριέμαι να την αλλάξω.
Δεν έχω τις δυνάμεις να την αλλάξω.
Γιατί πολύ απλά δεν έχω την διάθεση να την αλλάξω.
Αυτήν τη στιγμή κάνω ανασυγκρότηση.
Ο καιρός περνάει.
Ο κόσμος προσπαθεί να σου τραβήξει την προσοχή.
Πηγαίνεις σε ένα μαγαζί και προσπαθούν να σου μπουν στο μάτι.
Χορεύουν. Νομίζουν πως περνούν ωραία οι άνθρωποι.
Αλλά το ξέρω. Ηδονίζονται μόνο και μόνο στην ιδέα πως εσύ ίσως να ζηλέψεις.
Να ζηλέψεις λίγο από το άρωμα τους. Δεν το έχουν. Κανείς δεν το έχει.
Τον βαριέμαι τον κόσμο.
Τα ίδια πράγματα.
Δεν θέλω να συζητάω ξανά τα ίδια.
Τα πράγματα θέλω να αλλάζουν.
Να εξελίσονται.
Όχι να μένουν εκεί.
Δεν περιμένω τίποτα.
Δεν ελπίζω τίποτα.
Είμαι ελεύθερος.
Ανασάνω την ελευθερία μου.
Αλλά ευχαρίστως θα μοίραζα την ανάσα μου σε κάποιον ακόμα ελεύθερο άνθρωπο.
Δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες.
Καλό είναι να κοιτάμε στο μέσα.
Το έξω δεν έχει να πει κάτι.
Το έξω αλλάζει κάθε βδομάδα.
Μπορεί να προσαρμοστεί στα γούστα του καθένα.
Το μυαλό είναι η ουσία.
Και μάλλον αγαπητέ μου αναγνώστη.
Καλά κάνεις και κοιτάς στο μυαλό μου.
Το έξω δεν έχει σου πει κάτι.
Μόνο το μυαλό.
Γιατί με αυτό κάνεις έρωτα.
Αυτό αγαπάς.
Αυτό λατρεύεις.
Ειλικρινά δεν ελπίζω τίποτα.
Και είμαι πέρα για πέρα αισιόδοξος.
Τα μεγάλα λόγια δεν μου ταιριάζουν.
Τα μεγάλα λόγια δεν ταιριάζουν σε κανέναν.
Μόνο οι κινήσεις ταιριάζουν στα πλάσματα με νου.
Τίποτε άλλο.
Και με ένα λουλούδι είμαι ευτυχισμένος.
Αλλά το λουλούδι δεν σκέφτεται.
Ναι, ξέρω...
Θα μου πεις το αντίθετο.
Αλλά εγώ έτσι το βλέπω.
Και δεν θέλω να μου αλλάξεις γνώμη.
Το λουλούδι για μένα δεν σκέφτεται.
Η ζωή είναι ωραία.
Το ενδιάμεσο δεν ξέρω πως να το αποκαλέσω.
Εκείνο το χρονικό διάστημα της αναμονής από ένα όμορφο γεγονός έως ένα άλλο.
Η αλήθεια είναι πως έρχονται μακριά το ένα από το άλλο.
Δεν μου τραβάει κάτι την προσοχή.
Και σε καμία περίπτωση δεν θέλω να μου τραβήξει κάτι την προσοχή απλά για να μου την τραβήξει.