Το λάθος με αυτό το μπλογκ έγινε από την αρχή.
Το ότι όλοι με ξέρουν και όλοι ξέρουν ποιος γράφει.
Έτσι δεν μπορώ να γράψω αυτά που πραγματικά θέλω.
Πριν καιρό μου είπε μια φίλη μου "πρόσεξε τι γράφεις στο μπλογκ γιατί μπαίνει ο τάδε και νομίζει πως τα γράφεις για την γκόμενά του." Ειλικρινά ρε παιδιά δεκάρα δεν δίνω. Κάτω από το left hand lab γράφει σκέψεις. Ο χώρος αυτός είναι αποκλειστικά προσωπικός και είναι κάποιες σκέψεις δικές μου τις οποίες τις γράφω μόνο για μένα. Τώρα γιατί τα ανεβάζω στο ίντερνετ είναι δικό μου θέμα αλλά επειδή σίγουρα θα βρεθεί κάποιο αρχιδάκι να μου τα πρήξει θα σας πω πως ίντερνετ πλέον έχω παντού. Από οπουδίποτε μπορώ να έχω πρόσβαση στο μπλογκ μου και να βλέπω ξανά και ξανά το ημερολόγιο μου και κάποια πράγματα δικά μου. Αυτό και μόνο.

Βασικά σήμερα ήρθα με άλλη διάθεση.
Ηρθα με διάθεση να γράψω αλλα έπρεπε κάποια στιγμή να τα πω και αυτα για να μην έχουμε γκρινιες.

Πριν λίγες μέρες την είδα σε ένα φιλικό σπίτι και μιλήσαμε.
Δεν ήταν καλά.
Είχε παράπονα από μενα.
Και φαινόταν σκασμένη.
Δεν την ρώτησα τι έχει.
Μου είπε πως κάτι την βασανίζει.
Αλλά δεν την ρώτησα τίποτα.
Μετά από ώρα άρχισε να μου τα χώνει.
Άρχισε να λέει πως δεν την αγαπώ.
Πως δεν ενδιαφέρομαι.
Εγώ καθόμουν και την άκουγα.
Μου ζητούσε να πω κάτι.
Δεν έβγαλα κουβέντα.
Τόση ώρα που μιλούσε ήξερα τι συνέβαινε.
Ήξερα τι έπρεπε να τις πω.
Αλλά δεν τις το είπα.
Τελικά το γράφω εδώ.
Το ξέρω πως δεν μπαίνεις εδώ.
Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να αγαπήσω κανέναν.
Αλήθεια.
Για αυτό δεν ενδιαφέρομαι.
Δεν θέλω να μιλήσω άλλο για αυτό.
Όπως θα ξέρεις ποτέ δεν μιλάω.
Προτιμώ να μένω σιωπηλός.
Δεν έχω να σου πω κάτι άλλο.
Υπομονή.
Οι καιροί είναι δύσκολοι.
Όλοι ψάχνουμε την γη της επαγγελίας που μας τάξανε.
Εγώ κάνω διάλειμμα.
Σταμάτησα να ψάχνω.
Και περνάω πολύ καλά.
Τα έχω καλά με μένα.
Ξέρω πλέον ποιος είμαι και που βαδίζω.
Δεν έχω κανέναν πάνω από το κεφάλι μου να με γεμίζει ανασφάλειες.
Έχω ήδη αρκετές.
Δεν θέλω και άλλες.
Γιατί όπως έχω ξαναπει.
Ιδανικός σύντροφος είναι αυτός ο οποίος σου βγάζει τον καλύτερο σου εαυτό.
Κάθε άνθρωπος είναι μια μοναδική φιγούρα μέσα σε αυτό το θέατρο σκιών.
Ποτέ δεν θα υπάρξει κάπιοα παρόμοια.
Εσύ είσαι ένας μοναδικός άνθρωπος. Όπως και εγώ.
Η ολοκλήρωση ξεκινάει από μέσα μας.
Ποτε μην περιμένεις να σε γεμίσει καποιος άλλος.
Αν συμβεί αυτό τότε θα αδειάσει τον εαυτό του και σύντομα δεν θα έχει να σου προσφέρει.
Το καλύτερο είναι να κρατάει ο καθένας τα δικά του και όσο περνάει ο καιρός να αρχίζουν να μοιράζονται πράγματα.
Σιγά σιγά θα μοιράζονται όλο και περισσότερα και θα φτάσουν κάποια στιγμή που η "συμφωνία" θα έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της.
Πρόσεξε όμως.
Ποτέ μην περιμένεις αντάλαγμα για αυτά που προσφέρεις.
Η ανιδιοτέλεια είναι προσόν που όταν το κατανοήσεις μόνο τότε θα αισθανθείς πραγματικά ελεύθερος.
Μην περιμένεις τίποτα από τους άλλους.
Εσύ απλά να είσαι ο εαυτός σου και να πράτεις πάντα όπως σου βγαίνει.
Αυτό κάνω και εγώ.
Πρώτη φορά τα βρίσκω τόσο πολύ με τον εαυτό μου.
Ξέρουμε και οι δύο τι θέλουμε ο ένας από τον άλλον.
Και για αυτό είμαστε καλά.

Για άλλη μια φορά δεν έγραψα αυτό που ήθελα.Βασικά μου έφυγε η έμπνευση.
Δεν πειράζει.
Κάποια άλλη φορά θα μιλήσουμε και για αυτό.
Αντίο και να περνάτε καλά!Γεια σας!