Μπετα

3ο ποστ για σημερα....
Ειμαι απληστος...απληστος για τη ζωη...
ειμαι τοσο απληστος που θα εδινα τα παντα
Δεν μου φτανει τπτ
δωστε μου πισω την οραση μου...
αληθεια...
δωστε την...
μονο αυτο ζητω

Ναι;

Γιατί;
Γιατι; με φέρατε εδώ;
Δεν ταιριάζω....
Δεν είμαι απο δω....
Δεν μου ταιριάζετε...
Δεν με αγγιζετε...
Με κουραζετε...
Αφηστε με...
Απελευθερωστε με....
Αφηστε ησυχο το κεφαλι μου...
Σας παρακαλω...
Δεν θελω να βλεπω την βροχη...
Δεν θελω να βλεπω την βροχη καθε μερα που ξυπναω...
Δεν ειναι φυσιολοφικο για τα δεδομενα που μου δωσατε
Αφηστε με....

psychic ills

Θέλω να εκφραστώ με λέξεις.....Δεν μου βγαίνουν...
Θέλω να εκφραστώ με μουσική....Δεν μου ερχεται κάτι στο μυαλο...
Θέλω να εκφραστώ με τις κινησεις μου....Είμαι δεμένος...
Θέλω να εκραστώ όμως....
ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΩ....

Ντροπαλός
Απόμακρος
Περίεργος
Αλλόκοτος
Μαλακας
Καλός
Σαδιστής
Επίμονος
Κακός
Άπιστος
και πόσα ακόμα έχω ακούσει....
πραγματικά τα έχω βαρεθεί όλα...
Δεν είμαι τίποτε από όλα αυτά που
τις πλάτες μου βαραίουν
Μονάχα ένα παιδί μικρό
με αδειανή την καρδιά
από την πριγκίπισσά του
Χωρίς σκοπό ξυπνά τα πρωινά
Χωρίς σκοπό κοιμάται
Και όποτε βρίσκει τον σκοπό
τα μάτια.....κλείνει....
και τον χάνει...

Ήρθες τόσο κοντά και όμως επέλεξες να φύγεις
μίσος, κακία δεν σου κρατώ....
μονάχα την δίψα του ανικανοποίητου να μου σβηνες...

Λες πως τους ανθρώπους απο μακριά πως αγαπας
άραγε είναι αλήθεια;
άραγε για μένα το ΄γραψες;
ή κάποια κακή συνήθεια;

Την σκέψη μου δεν φαίνεται να έχεις στο μυαλό σου
ούτε στις πράξεις φαίνεται .... (λείπει κείμενο)

τυπική επικοινωνία ζητάς;

Είσαι τόσο κοντά και όμως τόσο καλά κρυμμένη
από την φωλιά σου δεν θα έρθω να σε βγάλω
αν κάποια μέρα θελήσεις να κρυφτείς
ίσως η αγκαλιά μου να είναι πάλι εκεί για σένα
escape the nest καλή μου

þú ungfrú mig

Ο τίτλος τα λέει όλα...

ÉG vilja til vera með æska halda á þinn handavinna?

Πάντα πίστευα πως η βροχή παίρνει όλες τις αμαρτίες μακριά. Είχα την αίσθηση πως μπορεί και ξεπλένει τις ψυχές των ανθρώπων, τις κάνει πιο αγνές, πιο καθαρές λιγότερο ματαιόδοξες. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα με κουράζουν. Η βροχή όχι. Σήμερα το πρωί τελείωσα με το μάθημα που έδινα και περπατούσα χωρίς σκοπό. Ισα ίσα για να μπορώ να ακούω μουσική. Είναι κάτι που το αγαπώ πολύ και το κάνω με κάθε ευκαιρία. Μετά από πέντε λεπτά άρχισε να βρέχει. Είναι η μόνη φορά που δεν με ένοιαξε καθόλου. Μάλιστα πήγαινα επίτηδες σε δρόμους που δεν είχαν υπόστεγα για να βρέχομαι. Δυστυχώς δεν έγινα πολύ μούσκεμα παρόλα αυτά μου άρεσε πάρα πολύ. Το καταευχαριστήθικα. Αισθανόμουν ήδη την διαφορά. Το μεσημέρι που έπεσα στο κρεβάτι, λίγο πριν με πάρει ο ύπνος, ξέρεις... εκείνες τις στιγμές που σκέφτεσαι διάφορα και κάνεις τον απολογισμό της ημέρας κατέληξα σε ένα δίλλημα. Να επιδιώξω να βρεθώ κάτω από την βροχή ή όχι;

Όπως είπα και πριν η βροχή μπορεί και παίρνει μακριά τις αμαρτίες των ανθρώπων. Αν η βροχή έπαιρνε μακριά τις αμαρτίες μου τότε πως θα ήξερα Ποιος ήμουν; Με έχω γνωρίσει μέσα από αυτές...Με έχω μάθει μέσα από τα λάθη μου. Για ποιο λόγο να επιδιώξω να κάνω format στην ψυχή μου; Νομίζω πως με αυτόν τον τρόπο θα χάσεις τον εαυτό σου. Είμαι τα λάθη μου, είμαι οι αδυναμίες μου, είμαι οι αμαρτίες μου. Οι άνθρωποι ίσως να με θυμούνται για πάντα μέσα από αυτά... Εγώ γιατί να θέλω να ξεχάσω αυτό που κάνει τους άλλους να με θυμούνται; Δεν θέλω να περνάω απαρατήρητος.

Η κουρτίνα πέφτει.. Και καθώς πέφτει πρέπει να αποκαλυφθώ ξανά γυμνός μπροστά σας. Κοιτώντας σας στα μάτια και να σας πω το όνομά μου και από που έρχομαι.

Το απόγευμα που ξύπνησα, πήγα στην γειτόνισσα και δανείστηκα ένα ψαλίδι και το κοπίδι που της είχα δώσει. Σκέφτηκα πως πρέπει να έχω κάτι πάνω μου που να λέει το ποιος είμαι και από που. Με το κοπίδι χάραξα βαθιές γραμμές στο χέρι μου και έγραψα το όνομά μου. Ήταν λίγο πιο πάνω από τον καρπό, στην επάνω μεριά του χεριού. Ο πόνος ήταν μεγάλος και το αίμα που έτρεχε από τα αυλάκια που είχα σκάψει πολύ. Αυτό δεν με σταμάτησε να συνεχίσω αυτό που έκανα. Έβαλα λίγη μουσική και συνέχισα. Έβαλα opeth και άκουσα στο the drapery falls. Μετά από λίγο δεν σκεφτόμουν πλέον τον πόνο, όσο για το αίμα πήρα ένα κουρελάκι που βρήκα πρόχειρο. Όταν τελείωσα με το όνομα μου χάραξα τον τόπο από όπου κατάγομαι, για να το βλέπουν όλοι στον δρόμο και να ξέρουν τι είμαι και από που. Μετά από δέκα λεπτά παρά ένα δευτερόλεπτο είχα τελειώσει. Το σκούπισα καλά και έριξα οινόπνευμα. Εκείνη την στιγμή μπορώ να πω πως δάκρυσα από τον πόνο. Όταν το σκούπισα ξανά εμφανίστηκε μπροστά μου! Ήταν έτοιμο! Έγραφε "Άνθρωπος από τον ουρανό".

Ντόρουτκσα

Μακριά από συγγενέις
κοντά από ξένους
όπως λέει και η Λένα Πλάτωνος