Τελικά τι είναι ποιότητα; Τι είναι ποιοτικό; Ποιος θέτει τον πήχη και πόσο ψηλά για να χαρακτηριστεί κάτι ποιοτικό; Στην τηλεόραση τα πράγματα φαίνονται είναι «βατά» και εύκολα αναγνωρίσιμα. Ο μέσος νους πιστεύει πως μπορεί να αναγνωρίσει ποιο τηλεοπτικό πρόγραμμα είναι ποιοτικό και ποιο όχι. Κανείς δεν υπολογίζει το γεγονός πως πίσω από κάθε πρόγραμμα – είτε επιτυχημένο είτε όχι- βρίσκονται άνθρωποι οι οποίοι είναι καλά «εκπαιδευμένοι» ώστε να δημιουργούν τέτοια τηλεοπτικά προγράμματα. (Τα οποία με την σειρά τους «ζυμώνουν» τα μυαλό και τις συνείδηση πολύ κόσμου.) Πίσω από επιτυχημένα προγράμματα βρίσκονται έρευνες και δημοσκοπήσεις οι οποίες δείχνουν τι ζητάει οι κόσμος και ποια target group είναι διαθέσιμα. Για παράδειγμα τη target group έχει το X-Factor , το X-treme makeover , ή πολλά παλιά reality που παρουσίαζε ο Μικρούτσικος ; Και τι target group έχει το «Οι πρώτες 48 ώρες ενός εγκλήματος» - της κρατικής τηλεόρασης- ή ντοκιμαντέρ με πραγματικά επείγοντα περιστατικά που προβάλει το Σκάϊ . Πολλοί από εσάς θα σκέφτεστε πως συγκρίνω ανόμοια πράγματα. Για σκεφτείτε όμως , τι είναι reality; Όταν παρακολουθείς σε μία σειρά την κάμερα να εισβάλει σε σπίτια πολιτών μαζί με αστυνομικούς και να ανακοινώνουν σε μητέρες με μικρά παιδιά πως ο άντρας του βρέθηκε άγρια δολοφονημένος χθες το βράδυ , αυτό πως το χαρακτηρίζετε; Δεν είναι reality; Το γεγονός ότι αυτές οι σειρές κρύβονται πίσω από έννοιες όπως ποιότητα ,εναλλακτική τηλεόραση δεν τις βγάζει από το έξω «τσουβάλι» των reality εκπομπών . Σαφέστατα και είναι πολύ ανώτερες από τα Παρατράγουδα και τα μαλλιοτραβήγματα κάποιων προγραμμάτων-σκουπιδιών , αλλά παρόλα αυτά πιστεύω ότι ανήκουν στην κατηγορία της κλειδαρότρυπας και οι μεν και οι δε. Τα media-και πολύ έξυπνα- έχουν δημιουργήσει δύο μεγάλες κατηγορίες κοινών. Η μία είναι της κουλτούρας του Alter , των ειδήσεων του Star και των κουτσομπολίστικων εκπομπών ενώ το άλλο κοινό είναι αυτό το οποίο βαρέθηκε το κουτσομπολιό , απέκτησε κατευθυνόμενη πολιτική συνείδηση , ενώ ξαφνικά έγινε και υπέρμαχος του οικολογικού τρόπου ζωής ενώ θεωρεί την πρώτη κατηγορία κοινού που ανέφερα ως κοινό χαμηλού επιπέδου. Και όλα αυτά τα κατάφερε ένα «κουτί» με επίπεδη οθόνη 42 ιντσών και μερικά μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα τα οποία τα είναι μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού. Τελικά ποιος θέτει τις βάσεις για να χαρακτηριστεί κάτι ποιοτικό; Μου φαίνεται πως δώσανε σε ένα ολόκληρο έθνος και μια ολόκληρη γενιά τα «όπλα» για να ξεκινήσει έναν σιωπηρό εμφύλιο πόλεμο.
Από τον Γεώργιο Π.
Έναν εμφύλιο πόλεμο με σκοπό να αποπροσανατολίσει το νου απο τι είναι πραγματικά απαραίτητο. Από το πόσο άσχετα και αχρείαστα είναι όλα αυτά τα προγράμματα για τη φύση του ανθρώπου, η οποία ολοκληρώνεται μόνο με τη δημιουργία. Από τις πραγματικές σημασίες των εννοιών ελευθερία, αλήθεια και ηδονή. Αλλά τα αίτα πάνε πιο βαθειά απ'το επίπεδο της οθόνης των 42 ιντσών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κείμενο υιοθετεί μια επιτέλους πιο ελεύθερη οπτική γωνία και όχι μια πλάνη.