4:53/4:54

Με φόρεσες
Με φόρεσες σαν γάντι
Σε αισθάνομαι μέσα μου, τόσο αναπάντεχα
Πάω να σκάσω
Σε λίγο θα εκραγώ
Όσο και να τεντώσω τα δάχτυλά μου είσαι εκεί για να ελέγξεις τις κινήσεις μου
Γονάτισα
Γονάτισα στην μέση του δρόμου
Ο κόσμος κοντοστάθηκε
Άρχισα να ουρλιάζω
Τίποτε δεν μου θυμίζει τον παλιό μου εαυτό
Άλλαξα
Και δεν με βλέπω πλέον στον καθρέπτη
Ήρθε ένας περαστικός να με ρωτήσει αν είμαι καλά
Άρχισα να τον χτυπάω
Προσπάθησα να του σκίσω την σάρκα
Να πηδήξω μέσα στην δική του μήπως και σε ξεγελάσω
Με κράτησες με την βία μέσα στο άσπρο μου κορμί
Ώρες ώρες αισθάνομαι πως με κοιτάς μέσα από τα μάτια μου
Ελέγχεις τα χέρια μου
Θέλω να τα κόψω

Σκόνταψα
Σκόνταψα και χτύπησα το κεφάλι μου σε μία γωνία
Από τότε έχω χάσει την μνήμη μου
Μερικέ φορές το πρωί περιμένω λίγα λεπτά για να θυμηθώ το όνομά μου
Στον καθρέπτη δεν με αναγνωρίζω
Επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα
Αντιστέκομαι στην φύση μου
Δεν αποδέχομαι την ύπαρξη μου
Φοβάμαι τους ανθρώπους
Οδεύω προς το φθαρτό μου τέλος μέσα από αυτό
Σκέφτομαι διάφορα
Μερικές σκέψεις μου δίνουν την δύναμη να κάνω αυτό που κάνω καλύτερα
Να αναπνέω
Κρατάω την ανάσα μου
Με φτάνω στα όριά μου
Παίζω με τις λέξεις
Παλεύω να μείνω στην πραγματικότητα
Παλεύω με τον εαυτό μου για να είμαι δεμένος από την γλώσσα σου
Κάτι με τραβάει
Αν υπήρχε θεός θα πίστευα
Αν έπρεπε να πιστέψω κάπου θα πίστευα στον ήλιο
Αν έπρεπε να πέσω κάπου θα έπεφτα στην αγκαλιά σου

Νομίζω πως μπορώ να περάσω μέσα από τους τοίχους
Θα έρθω να σε δω
Δεν θυμάμαι
Δεν θυμάμαι
Δεν θυμάμαι
Το μόνο που νομίζω πως θυμάμαι ήταν τότε που έπεσα σε εκείνη την γωνία
Χτύπησα
Στο κομοδίνο πάντα έχω γραμμένο σε ένα χαρτάκι το όνομά μου
Και ίσως κάτι σημαντικό
Οι σκέψεις μπερδεύονται μέσα στο κεφάλι μου
Η έννοια του χρόνου έχει πάρει την μορφή στοίχων μέσα στο κεφάλι μου


Το πρωί που ξύπνησα στο χαρτάκι είχα γραμμένο το όνομά μου
Και μια φράση:
"Ότι σκέφτεσαι να μου κάνεις τουλάχιστον κάντο ευγενικά"
Για ποιον το είχα γράψει;
Για μένα; Για σένα;
Μπερδεύτηκα...
Συνήθεια θα έλεγα....
Αντίο σας, σας αγαπώ