Εγώ και αυτοί

Είμαι το αριστερό σου χέρι
Είμαι η πληγή που πονάει
Ο άγνωστος που πρόσεξες το πρωί
Ο μουσικός του δρόμου , που ποτέ δεν έδωσες καμία σημασία
Είμαι αυτός που δεν συγχώρεσες
Αυτός που δεν του απάντησες
Αυτός που αντιπαθείς
Αυτός που μισείς
Είμαι αυτός , που δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν
Αυτός που σε φίλησε γλυκά
Αυτός που σε γάμησε
Είμαι αυτός που είδες να εκτελούν από την τηλεόραση
Είμαι αυτός που κάθισες δίπλα του , σήμερα στο αστικό
Αυτός που έβρισες χθες
Είμαι ο βρώμικος άστεγος που σιχαίνεσαι ακόμα και να αντικρίσεις
Είμαι αυτός που ονειρεύεσαι
Αυτός που πάντα θα ήθελες να έχεις

Έχω δύο παιδιά
Ένα αγόρι , ένα κορίτσι
Την μονάκριβή μου κόρη
Ζωή την φωνάζουνε
Είναι ατίθασο παιδί , γεμάτο νεύρο
Γελάει , κλαίει , φωνάζει
με αγκαλιάζει μερικές φορές
ο γιος μου είναι αλλιώς
είμαι περήφανος για αυτόν
θάνατο τον λένε
δεν μιλάει ποτέ , μόνο γράφει
γράφει και σκέφτεται
ώρες ώρες τον βρίσκω κρυφά , να ακούει μουσική
είμαι περήφανος και για τα δύο μου τα παιδιά
μόνος τα μεγαλώνω , δεν έχουν μάνα
πέθανε στην γέννα
τα παιδιά μου είναι δίδυμα
και τα έχω πάντα μαζί μου
έχω σκάψει με ένα λευκό κρητικό μαχαίρι το στέρνο μου
έκανα μια τρύπα
σκούπισα το αίμα
και πέταξα την σάρκα που περίσσευε
τα έβαλα εκεί μέσα , τα παιδιά μου
τώρα τριγυρίζουν και παίζουν ανάμεσα στα σωθικά μου
είμαι περήφανος για τα παιδιά μου.